Tuine en feetjies

Ek skryf baie oor die ontwikkeling en wonderlike dinge hier in die UAE maar alles is nie altyd maanskyn en rose nie. Dinge wat by die huis allerdaags is, is hier baie keer 'n uitdaging en onmoontlik. Een so 'n dingetjie is 'n tuin. Ja daai stukkie aarde wat jy rondom jou huis het en na toe uitstap en nie altyd raaksien nie of kla omdat die gras te vinnig groei. Hier is dit nie sommer nie ... dis skaars en defnitief nie by jou woonstel of huis nie want die son bak dit dood. Die dorp se tuine is pragtig, maar dit het 24 uur besproeiing en tuinwerkers. Ek onthou toe die kinders klein was, wou hulle net op gras gaan rol om soos William gese het, 'n bietjie te jeuk :-). Charmaine het besluit al is sy in 'n woonstel, moet sy 'n tuintjie of iets wat groen is he, en het klomp nagemaakte plante vir die een voet balkon gekoop sodat sy kan uitkyk op iets groen. Maar met al die son en stof en sand bly die "plantjies" nie groen nie, en is daar gister besluit dat ons in die tuin gaan werk. Hier word die stowwerige bleek gebakte plante ingebring. Die honde verstaan nie die bleek goed nie. Die plante is te dood om gewas te word, maar die klippies word mooi skoongemaak. Dan word mooi nuwe groen plantjies in die potte gesit. Hulle kry ook voeltjies en bytjies en skoenlappers om dit vrolik te laat lyk en Dee, die kat verkyk hom aan die maklike prooi. Hier is van hulle van naby. Die vlerkies kan mooi in die wind beweeg. Dan gaan die tuin na hulle staanplek toe. Kyk hoe warm is dit, die kamera stoom sommer toe. (Dis nou half tien in die aand en die temperatuur wys steeds 41). Maar later toe ek en Nelmari huistoe gaan, kon ons die voeltjies en skoenlappers mooi sien flap van onder af.

As hierdie maat van my kon, sou sy soos jy Muriel ook haar tuin vol allerhande feetjie gehad het, ek is seker, maar met die anderse toestande is dit verseker nie moontlik nie ---- maar dit beteken nie sy het nie feeltjies nie .... mense hulle is in die kombuis en in die badkamer en orals!! Ek het soos een van daai CSI fotograwe gevoel toe ek deur die huis stap om hulle af te neem. Ek het haar maar gevra om te vertel hoekom en die rede vir al die feetjies en hier is haar storie ....

Anders as sommige versamelaars wat feetjies van porselein of klei of wol bymekaar maak, vertel my feetjies 'n storie van 'n tyd of emosie of plek en daarom is hulle almal baie persoonlik en spesiaal vir my en baie verskillend... As ek so na hulle kyk, dan sien ek die goeie en swaar tye amper soos mens 'n puzzle sou sien en dan weet ek dat alles tog uiteindelik ten goede uitwerk. Dit klink vreeslik ernstig ek weet en die waarheid is dat die meeste van die feetjies vertel van groot vreugde. Daaroom is daar n feetjie wat Joy is, 'n ander enetjie wat Sunshine is en enetjie wat die son se strale vang elke dag en Qumi is. Ander is engel feetjies wat met hulle sagte veertjies my herhinner dat daar iemand is wat lief is vir my. Ander vertel tong in die kies vir my dat alles wat ek eet op my heupe sal sit. In my badkamer is 'n feetjie wat fluister dat ons vir onsself moet lief wees en onthou dat ons spesiaal is. Daar is feetjies wat in my handsak bly as ek op vakansie is en enetjie wat van Nieu Zeeland af saamgekom het met haar wolrokkie en vlerkies en as ek so kla oor die hitte dan onthou ek dis baie erger om koud te kry. Sommige feetjies kom spesiaal oor Kersfees om vir 'n rukkie in die kersboom te bly. Daar is 'n sterk feetjie wat my deurwag is en nog een wat die boodskap dra dat ek nie self moet probeer om my lewe te beplan nie, maar dit aan Vader oor te laat. En so kan ek aan en aan vertel totdat julle skree genoeg!!!! want daar is amper sestig feetjies wat saam met my in die woonstel bly.