Soos julle almal weet, is nie een kind dieselfde nie en so is dit ook in my drie se geval. James is die tipiese oudste en eerste in die manier wat hy dink en doen en Nelmari wel sy's tipies van die laaste en die jongste. 
En dan is daar William .... Voor Nelmari het ek baie gehoor hy is 'n tipiese middelkind, maar tot op hierdie stadium kon ek nog nie uitvind wat presies is 'n tipiese middelkind nie. Hierdie week moes ek weer 'n keer sien dat daar niemand so met my kop kan smokkel of probeer smokkel soos hy nie en sommer om dit op rekord te he, deel ek dit met julle. James het 'n adventure wedloop wat voorle en die sms kom waar hy vra of ek nie wil borg met 'n paar benodighede soos pleisters ens. nie. 
Terselfdertyd kom daar een van William wat vra of ek nie graag sy stem wil hoor nie (maw bel ma). Nou weet ek ook al dat as die een geld nodig het, het die ander een gewoonlik ook so ek kan maar net sowel altwee bel en hoor hoeveel ek moet oorbetaal. James verduidelik wat en hoekom hy dit nodig het en ek belowe om dit dadelik te betaal. Toe is dit William se beurt en nadat ons bietjie oor die studies en die nodigheid van swot gepraat het, vra ek hom wat hy nodig het. "Net 'n drukkie" vertel hy my. Wat kan 'n ma dan se?! In die eerste plek kan ek nie glo dat hy nie geld vra nie, en in die tweede plek klink 'n drukkie vir my goed. 
Dan vertel hy my dat hy baie lus is vir groente, regte groente ma nie gevriesde groente nie. Kry vir julle seun se ek. Ons weet nie regtig hoe om regte groente gaar te maak nie, kom die antwoord. Kan een van die meisies nie help nie vra ek? Dalkies moet jy by een van die canteen gaan eet seun, daar sal sekerlik groente wees. Ja, se hy, en Spur het lekker groente :-). Uitgevang .... in plaas dat hy vra vir geld om te gaan uiteet, betaal ek hom om asseblief tog groente te gaan eet. As bewys stuur hy darem 'n foto dat hy wel pampoen en spinasie geeet het.
En dan is daar William .... Voor Nelmari het ek baie gehoor hy is 'n tipiese middelkind, maar tot op hierdie stadium kon ek nog nie uitvind wat presies is 'n tipiese middelkind nie. Hierdie week moes ek weer 'n keer sien dat daar niemand so met my kop kan smokkel of probeer smokkel soos hy nie en sommer om dit op rekord te he, deel ek dit met julle. James het 'n adventure wedloop wat voorle en die sms kom waar hy vra of ek nie wil borg met 'n paar benodighede soos pleisters ens. nie. Terselfdertyd kom daar een van William wat vra of ek nie graag sy stem wil hoor nie (maw bel ma). Nou weet ek ook al dat as die een geld nodig het, het die ander een gewoonlik ook so ek kan maar net sowel altwee bel en hoor hoeveel ek moet oorbetaal. James verduidelik wat en hoekom hy dit nodig het en ek belowe om dit dadelik te betaal. Toe is dit William se beurt en nadat ons bietjie oor die studies en die nodigheid van swot gepraat het, vra ek hom wat hy nodig het. "Net 'n drukkie" vertel hy my. Wat kan 'n ma dan se?! In die eerste plek kan ek nie glo dat hy nie geld vra nie, en in die tweede plek klink 'n drukkie vir my goed. Dan vertel hy my dat hy baie lus is vir groente, regte groente ma nie gevriesde groente nie. Kry vir julle seun se ek. Ons weet nie regtig hoe om regte groente gaar te maak nie, kom die antwoord. Kan een van die meisies nie help nie vra ek? Dalkies moet jy by een van die canteen gaan eet seun, daar sal sekerlik groente wees. Ja, se hy, en Spur het lekker groente :-). Uitgevang .... in plaas dat hy vra vir geld om te gaan uiteet, betaal ek hom om asseblief tog groente te gaan eet. As bewys stuur hy darem 'n foto dat hy wel pampoen en spinasie geeet het. Dankie julle twee vir die stories en foto's!
Die Cornish twee jaar nadat ons gekom het en vandag is dit alreeds weer anders maar ek wys annerdag van die foto's
Olie is in 1958 gevind en van toe af het die dorpie nooit weer teruggekyk nie. 
Die toe heerser sheikh Shakbut bin Sultan Al Nahayan was 'n versigtige man en het liewers die geld vir die olie gespaar ipv dit vir ontwikkeling te gebruik terwyl sy broer Zayed (later heerser) anders gedink het. 
Hy wou die geld vir die verbetering van die land en onderrig van sy mense gebruik. In 1966 besluit die heersende familie die Al Nahyans om Shakbut met Zayed te vervang en dit het die dorp ongelooflik laat verander. Die eerste hotel in die dorp die Hilton daardie jare. 
Met ons koms hierheen in 1998 was dit die hotel waar ons in gebly het, en vandag staan hy nog steeds. Alhoewel daar nou honderde fancy ander is, is hy nog een van die bestes in die dorp en lekker naby aan alles gelee.
Die motoruitstalling is by die skool se sportveld gehou en daar was klompe mooi ou motors. As ek reg onthou was Muriel geintereseerd in hierdie een. Ek weet Thea is nie, want haar man het nou sy eie mooi rooi sportmotor. 
Ek's nie goed met ou motors nie en ken nie hulle name nie, maar hier is nog 'n paar. 
Iemand met sulkes gery saam met oupa of ouma of ouers? 
Hierdie menere ken ek want het James nie self een wat amper op die veteraan motorskou hoort nie? Dié nuwe oues is darem gewilde studentemotors. 
Al die pad van Kuilsrivier, is hulle nie mooi nie. Ronelle het julle nie in so 'n motor rondgejaag nie? 
Die dae toe dit nog al was wat nodig was om die motor by sy bestemming te kry. Niks gadgets nie. 
Toe kon mens nog self piekniekmandjies agter he. Vandag mag dit dalkies gesteel word. 
Die foto's van die motors was nice maar die eintlike ding wat my oog gevang het was die Heritage Klub wat die skoue reel. 
Hulle het hul eie uitstalling gehad met klomp oorlog voertuie. 
Hulle beywer hulle vir die opbou en instand hou van ou motors en het geld ingesamel daarvoor. Nie dmv kollekte nie, maar deur kos te verkoop. Kyk net hoe is hierdie kombuis ingerig? 
Ek hoop hierdie ouens het die volgende motorskou beplan en nie 'n aanval of iets nie ~ hulle weet die oorlog is verby ~ of is dit nie? 
Ek dink nie Des is oppad Tobruk of El Alamein toe nie, hy wag sommer vir sy boerewors rolletjie. 
Party van die motors se enjins was dan ook so, dat mens daarvan kon afeet?
Vanessa soek vir idees en blaai die boeke en templates ernstig deur. 
Charmaine krap kop soos sy dink. 
Nelmari weet egter presies wat sy wil doen. Sy het reeds alles uitgewerk, voorberei en uitgeknip en begin dadelik werk, of dis wat sy dink ....
Ons sukkel en sy moet met alles help en raadgee.
Sy wys ons hoe die templates werk en wat ons daarmee kan doen en hoe. 
Is dit hoe ek dit wil he vra Charmaine vir niemand spesifiek nie. 
Kyk Vanessa word oulik, sy kan nou self die ligboks alleen aandurf. 
Nou is daar raampies om en ons hoor net hoe vertel sy vir niemand in besonders nie dat dit eintlik nie haar kleur is nie. 
Die tafel en grond raak voller en voller en die spasie minder soos alles gebruik word. 
Eintlik is Vanessa klaar en sy kyk tevrede terug .... of is sy nie tevrede nie? Meeste van die dames wat saam op die blog met ons scrap het vir my hulle prente en vrae gestuur. Daar is nog so 5 wat belowe het dit kom binnekort
Ongelukkig het die swart een net verdwyn en ek wil glo iemand het haar mooi lelike gesiggie gesien en gevat en dat dit nie 'n motor was nie. Dit los ons toe met die gemmer-tweeling. Ons het hulle mooi "ge-human-train" en die krisesbesluit moes geneem word, watter een? 
Groot genade ... 'n sms van Vicky, is die gemmer nog beskikbaar. Ai tog was ek bly. Ek vertel hulle mooi dat altwee nou huis het en ousus was vir oulaas vir kleinsus voordat sy gaan. Vicky en Greg kom haar sommer dieselfde aand haal met haar eie kombersie. 
Kyk die Sloans is lief vir hulle diere en ek weet sommer dat groot-gemmer 'n baie goeie huis sal he. Vicky het vir my die oulikste storie oor 'n hoender vertel wat julle net moet hoor. (Vicky as jy dit nie gaan blog nie, gaan ek!!) 
Die terugvoering van daardie kant is dat gemmer die huis op horings het, die ander katte glad nie vrede gemaak het met hierdie een nie en dat die hond ook 'n klap of twee kry ... maar dit lyk asof sy haar min aan alles steur want sy is Chrispin se katjie en hulle twee kan al lekker saamslaap. 
Hier by ons word die nuwe baba ook maar moeilik deur die ander bederfde straatkat aanvaar, maar Begeera is 'n regte ouma en wil die kleinding se ore net was ~ natuurlik hou sy nie daarvan nie. In die begin is die foon half haar mamma 
en sy leer gou dat 'n huiskat is heelwat ryker as 'n straatkat. Jy hoef nie water te soek nie, jy het jou eie bottel. 
As ek moeg gespeel is, suig ek my dagmamma se vinger totdat ek slapies. 
Kyk dis lekker om 'n huiskat te wees .... aangename kennis my naam is Dawn (vir my kleur en my volle naam is eintlik Delta Dawn).
Saam gespeel, mekaar se skoene gedra ens. :-). Groot hartseer toe Michelle se pa na Suid-Afrika van alle plekke verplaas word, totdat hulle agterkom, hulle sal mekaar nog steeds sien vir 'n sleepover in SA wat elke vakansie toe gebeur het. Na 'n klompe jare word hulle Oman toe verplaas en Nelmari het ook al daar vir haar gaan kuier. Toe Michelle hoor hulle skool "host" die span van Abu Dhabi is daar dadelik aansoek gedoen dat Nelmari by haar bly en hulle het soos klein KG maatjies die slapies afgetel. Ons moes natuurlik ook seker maak dat Michelle se nou SA soettand met Fizzers ens. gestil word. Hule het in die aftye van die toernooi behoorlik 'n hond uit 'n bos gekuier. Hier is Nelmari, Michelle en Olivereen saam. 
Maar die blog gaan mos eintlik oor die toernooi. Die meisies het oa teen spanne van Qatar, Oman en Egipte gespeel en na al die uitspeelwedstryde was hulle 1ste gekeur en toe het ons al geweet hier kom 'n ding. Hulle verloor net een wedstryd die hele toernooi en dis dan ook die span teen wie hulle in die finaal te staan kom. .jpg)
Die afrigter is egter vasbeslote om die meisies vars en uitgerus in die finaal te laat speel en hulle rus sommer so op die paviljoen voor die wedstryd. 
Met 'n laaste spanpraatjie of twee is dit tyd vir die wedstryd waarvoor hulle die hele seisoen voor gewerk het. 
En ons dogters stel ons nie teleur nie, hulle wen die span van Qatar ... soos Nelmari se "we kicked their ass". Mooi so Lions ons is baie baie trots op julle en op jou sussie vir 'n goeie toernooi. Seuns ek moet julle vertel dat die coach (wat oa vir James en William ook afgerig het) op 'n stadium vir Nelmari geskree het, "Nelmari spike the ball .... you have James's head and Williams arm!). 
Dit was skooltyd toe die spanne terugkom, maar van die mammas het mooi gestaan en sing "we are the champions" as verwelkoming.
Een van die vroue in die groep som hierdie les so op: