Wat vang Nelmari aan?

Net nou die dag toe sy weg is om te gaan swot, kan nie glo dis al ampertjies 3 jaar nie.  Ek vir een is baie bly daar is iets soos sosiale netwerk, want dit beteken ons kan deel wees van alles en foto's sien ... wat ons partykeer nie wil sien nie en ander wat ons wil sien :-).  

Nog nie in al die "jare" daar 'n studieboek foto gesien nie, maar ek dink dat sy meeste van haar praktiese vakke baie geniet.  Nie regtig die spies in die woestyn gegooi nie, en daar is nog skaafwerk aan die styl nodig, maar dit lyk asof dit lekker was.  

Dit was vir my baie snaaks toe sy vertel van die gimnastiek want ek kon haar net nie op 'n balk sien nie, maar hier is die bewyse ... seker dit het met 'n groot poging en oefening gebeur :-).   

Deel van hulle studie is ook om by een van die spesiale skole te gaan help met sport en oefening.   

Die dans klas net so nou die ander dag het seker ook sy eie storie om te vertel.  Nelmari jy het nie dieselfde "pose" as die ander nie!   

Verlede jaar tydens die Zambia omgee projek het sy vertel wat sy voel moet haar spesialisasie veld wees en dit lyk asof sy en haar klient die oefening geniet.  

En dan kan mens seker nie waterspeletjies as "studie" kwalifiseer nie of kan mens?  Dit lyk elk geval na groot pret.

Op die oog af lyk sy nogal besig met al hierdie aktiwiteite .... so sonder die boeke!

Nelmari gaan dieretuin toe

Die probleem van so lank in die deel van die wereld bly, is dat iets "allerdaags" hier nie noodwendig vir ander is nie.  Selfs met Nelmari wat nou ampertjies 3 jaar weg is weens studies ... uitgevind "Ma ek was nog nooit by die kinder-dieretuin nie".

Maak nie saak hoe groot of klein mens is nie, en nou praat ek van ouderdom nie lengte nie, om in 'n dieretuin te wees is om weer klein te wees.

Een van die beste interaksie dieretuine wat ek al in was en weereens 'n heerlike dag! Nou om uit te vind of William al hier was ...

Tyd vlieg ...

Dit voel soos net nou die dag wat ek vir Nelmari by die universiteit gaan aflaai het en die langpad terug Abu Dhabi toe alleen moes aanvat.  Die jaar het eenvoudig net verby gevlieg en het haar laaste eksamen van die eerste jaar aangebreek.  

En waar gaan mens 'n mooier agtergrond kry vir jou prakties.

Dit was defnitief 'n jaar waar sy heelwat nuwe sport-skills aangeleer het - goed wat sy nooit hier in die woestyn kon doen nie.  

Haar eerste jaar klasmaats tydens die praktiese eksamen.  

Nou is dit die teorie wat voorle.  Sterkte daarmee sussie ...

En William daar in Bloemfontein met sy finale jaar eksamen, sterkte vir jou ook seun!

Lief vir julle

Geluk sussie

'n Paar van julle volg my blog al 'n klompie jare en het die kinders sien grootword.  Julle moes selfs gereeeld na sportverslae luister :-). 

 

Al die oefening en wedstryde was nie verniet nie.  Nelmari is gekies vir die WP se vroue span!!  Baie geluk sussie, ons is baie trots op jou!!  Dis nou nie meer Go Lions nie, maar go WP!
   



Kinders speel toeris

Een van die goed van hierdie land is dat mens nooit kan dink jy het alles gesien nie, want byna daagliks voel dit vir my is daar iewers iets nuuts of 'n nuwe gebou wat opspring.  Dis lekker om die kinders by die huis te he en alhoewel Nelmari slegs Januarie weg is, was William meer as 'n jaar laas hier, dus is baie goed vir hom redelik nuut.  Ons het ook 'n nuwe predikantspaar wat in die hitte hier begin het en het ons sommer besluit om so van die water af te kyk wat het nuut bygekom ... en hopelik sal die seelug bietjie help vir die hitte ook.  (Ons somer begin nou eers en teen 10 uur toe ons met die rit begin het, was die lesing 41 grade C) 

Oppad na die boot toe, mens wens eintlik jy kan 'n a/c met jou saamdra.

Die Nasionale theater reg langs die water

en langs die ou Heritage village

Die een hoe gebou na die ander begin nou opspring - hierdie een met sy interessante onderkant, lyk soos 'n vuurpyl.

Met ons aankoms in Abu Dhabi was Eddie se werk een van die hoe gebou in die dorp en 'n groot baken vir wanneer ons verdwaal het.  Nou staan die gebou (met die witbal op) skoon verdwerg teen die ander wat rondom gebou word.

Die lug is baie duinserig op die oomblik (baie sand in die lug), maar jy kan nog steeds die mooi groen van die tuine sien

Die groepie voor die ou Mina port - en ons kry nie warm nie, ons KRY WARM.

Die ou het ook so 'n bietjie met die boot gespeel en ons moes vashou al wat ons kan.

'n "ruimteboot" wat in die marina geland het :-)

Die GROOT 7-ster Emirates Palace Hotel is skoon verdwerg agter die klomp geboue wat net agter dit gebou word.

Lekker windverwaaide groep aan die einde. 

Ons sal heelwaarskynlik nog 'n paar watergoed in die hitte doen voordat die kinders moet terug na die lekker koue SA.

 

Vinnige drie maande

Was net nou die dag toe ek Nelmari op Stellenbosch gaan aflaai het en ek's seker sy geniet die ervaring en ondervinding baie.  Nie so maklik vir die ma ver nie, veral toe haar verjaarsdag nader kom en ek weet sy het ‘n kort vakansiebreuk.  Soveel mense het aangebied sy kon by hulle kom bly, maar die eerste uitnodiging was van die Ferreiras daar in die Langkloof :-).  Die van julle wat my blog volg, weet ek was verlede jaar vir die eerste keer in amper 40 jaar weer in kontak met hierdie “ou” bure van ons.



Riana was wonderlik en het al die pad gery om haar op Stellenbosch te gaan haal en agterna weer vervoer terug te reel.  Daarna is hulle met tentjie in die motor, Klein Karoo Kunstefees toe en ek is/was ernstig jaloers.Hoop nie ek is te oud voordat my beurt eendag kom nie. 

Volgens Riana het Nelmari redelik 'n kultuurskok opgedoen met alles wat daar op die fees plaasvind :-)

   

Vir haar verjaarsdag was sy behoorlik bederf deur die gesin en was dit vir die mamma hart makliker om met die ver verjaarsdag te deel omdat ek weet sy kuier lekker.

 

Dis appelwereld daar en het hulle ook by die Du Toit pakstoor in Joubertina gaan kuier.  Net deur die foto's is ek beindruk deur al die tegnologie en die hoeveelheid appels - en dit lyk asof alles uitgevoer word.

 

Die twee meisies met hulle wit jasse en “kepsies”.

Vir die paasnaweek het hulle op hul plaas gaan kuier.   Net op die foto’s kan ek sien dis ‘n ongelooflike plek en Nelmari het haar gate uit geniet. Ek sal julle nog graag Riana se huis wil wys - maar miskien doen sy dit sommer self :-).

 

Riana het ook hierdie besonderse foto’s van Nelmari en “bunny” geneem. 

Riana, Pieter en Karline dankie vir ‘n wonderlike kuier vir Nelmari en al julle bederf.  Riana dankie dat jy my met al die foto’s en stories deelgemaak het.  Ons waardeer dit baie.  Sien uit om vanaf volgende maand meer van die Langkloof en omgewing te hoor en leer ;-).

Liefde

 

Aanpassing in die Eikestad

Dis nou 'n maand sedert die begin van die lee-nes hier in die woestyn en die terugvoering van die Eikestad is baie goed. Dit klink asof Nelmari 'n fees het en die studentelewe en hopelik die studies ook baie geniet. Daar was groot speaches gegee voor die tyd hoe sy asb maar moet deelneem aan die "ontgroening" anders kan hulle sake maar moeilik maak vir hulle - maar moes hoor tydens die ouervergadering die ontgroening word vervang met orientering. Ja, ja daai een het ek ook al gehoor .... maar ek was beindruk.

Synde die koshuis met die meeste eerstejaars (500) dink ek hulle het die hele orientering uitstekend hanteer. Die studente is nie net met fun goed tuisgemaak nie, maar hulle het die dorp leer ken, hulle klasse, bib, ens. besoek en is goed ingeburger.

Een van die fun aktiwiteite was die opstel van 'n wereldrekord-mense-dominoes wat vir groot pret gesorg het.

Die lekker koshuisgronde het hom lekker geleen vir die voorbereiding van die trollieresies en die gees was goed onder die klomp eerstejaars.

Die koshuis het ook vanjaar sy eie saal in gebruik geneem en dit is elke aand gebruik om te oefen vir vensters en/of kuier

.

Vanwee die GROOT getal eerstejaars by hulle koshuis het die saamkuier met die ander koshuise nie altyd so goed uitgewerk nie. Daar was volgens Nelmari 7 meisies vir elke ou van die ander seunskoshuis en hulle moes toe plaas van met een ou kuier, 'n speed-date sessie he :-).

Net voor ek teruggekom het, wou ek met haar kuier en sy vertel toe dat hulle nie kan nie, hulle gaan see toe - ook maar hartseer oor die feit dat sy die see bo my verkies :-), hoor ek die volgende dag nee hulle is teveel om see toe te gaan - hulle gaan swembad toe. Vir my maak dit minder sin want 'n swembad is mos kleiner as die see, maar moes later die oggend lag toe sy vertel hoe hulle moes aanmeld en toe eintlik net op die grasperk voor die ingenieursgebou gaan "swem" het. Hier kan julle die verskillende "swemslae" sien. Hulle is darem so af en toe natgespuit en ek hoor wanneer die HK 'n haai sien was daar erg gegil.

Daar is ook lekker bondelsport gedoen en natuurlik die vensters opvoering. Ek dink aan die einde van die "orientering" was almal tuis in die dorp, universiteit en koshuis. Hulle kon voor die tyd kies of hulle wil inskakel by die orientering - dit was vrywillig - maar ek dink vir enige een wat dit nie gedoen het nie, is daar groot uitgemis.

Ons is bly dit gaan sover goed Nelmari. Ons en die dorp mis jou, maar ons weet jy's presies daar waar jy moet wees :-), geniet dit sussie!

Nuwe tye breek aan

Met al die onsekerheid van wat voorle het ons die woestyn so 'n week terug gegroet om Nelmari ingesettle by die universiteit te kry. En ja .... ons het mooi gepak en geen oorgewig bagasie hoef te betaal het nie :-).

Alhoewel sy baie braaf voorgekom het, dink ek tog daar was 'n bietjie onsekerheid oor wat voorle en het ons alles gepak wat nodig is. Uit 'n koue Abu Dhabi na 'n warm Stellenbosch en ek het gesien hoe mis ek uit op 'n bietjie winter.

Ek het 'n goeie gevoel oor die blyplek gekry terwyl ons wag om die sleutel te kry, want elke student wat ingekom het, is deur die admin personeel op die naam gegroet - nie sleg vir 'n "koshuis" wat uit 'n duisend studente bestaan nie.

Dit was omtrent 'n geskarrel op die gronde soos 500 eerste jaars by die "koshuis" intrek. (hulle het die grootste groep eerstejaars in een koshuis ooit). En ek kon net nie genoeg kry van die berge nie .... weet Nelmari hoe gelukkig sy is om elke oggend met hierdie uitsig op te staan?

Gou-gou is die woonstelletjie ingerig. By van die plekke het meubelwaens groot nuwe meubels en flat screen tv's kom aflaai, maar Nelmari het meer probeer om met dit wat daar is, haar stempel in haar plekkie af te druk. En selfs vir ons aandete gemaak :-).

Die klere word aangepas en julle wat vir Nelmari ken sal weet dat 'n oorpak nou nie eintlik haar "styl" is nie, maar sy was heel vol glimlaggies om met die oorpak met bakgat op die boud rond te loop. En vir my was dit dan ook die laaste kuier in die blyplek want die eerstejaars se program was propvol.

Die verwelkoming by die universiteit was ook iets spesiaal. Alhoewel die amptelik program vol toesprake was - en dit was nie lank en slegtes nie - was meeste van die ouers reeds daar terwyl die nuwelinge bietije gees gebou het

.

Vir my was dit een van die groot dinge wat sy op uitgemis het in skool. Kyk sy het na baie lande gereis om in toernooie deel te neem en hulle ou spannetjie het mekaar geondersteun, maar sy het nooit die geleentheid gehad soos met my sportdae baie baie jare terug nie. En nou op haar tweede dag kon sy dit ook ervaar.

En dit was lekker .... as mens die hees keel aan die einde van die dag kan gebruik as maatstaf. Omdat hulle die grootste groep is, het hulle ook die meeste lawaai gemaak en mens weet mos dit is lekker.

Klasse het nog nie begin nie, maar die "ontgroening" was vir my 'n baie sinvolle vanjaar. Hulle mag nie die koshuisgronde alleen in die eerste twee weke verlaat nie, maar hulle is al die hele dorp rondgewys, en wanneer die klasse begin, weet hulle waar en hoe. Natuurlik was daar fun ook (ek hoop om foto's te kry), maar sy lyk happy en vat alles in stride.

Nie maklik om te groet nie, maar ek weet Nelmari is reg vir hierdie nuwe uitdaging!