Wat se my gesig?

Die afgelope week het ek heelwat tyd in dokters spreekkamers deurgebring terwyl ek my ma vir verskillende toetse  geneem het.  Die spreekkamers was anders as waaraan ek gewoon is, want dis meestal ouer mense (ja nog ouer as ek).  Party saam met familie en ander stoksiel alleen.  Die feit dat baie kinders en kleinkinders gerieflikheidshalwe van hul ouers en groot ouers vergeet en iets wat ek baie hier sien, is 'n skrywe vir 'n ander dag.   

Terwyl my ma met die toetse besig was, kon ek hulle rustig dophou.  Op meeste van hulle kon mens pyn, angs en selfs twyfel sien en ek het gewonder is dit is omdat hulle die uitslae vrees of omdat hulle alleen was. Is hulle gered?  Weet hulle waarnatoe hulle gaan na hul dood? Het hulle 'n verhouding met God?  MAAR ... Behalwe vir daardie gesigte, was daar ook die waarop daar groot vrede en vreugde te midde van die siek wees gewys het.

Dit het my laat wonder oor myself en nog ouer word en wie weet dalkies ook die hulp en nabyheid van my kinders gaan nodig he.  Sal my getuienis so wees dat die vrede van ons Pa op my gesig wys?  Sal my kinders vrede he in die wete dat ek soos in 2 Tim 4:7  kan se: Ek het die goeie stryd gestry, ek het die wedloop voleindig; ek het die geloof behou.   

Ek weet nie van jou nie, maar dis 'n vrede wat ek graag sal wil uitstraal en wil kan se "ek het die geloof behou". 

Klein goedjies wat groot word

Hoeveel keer het ek al gehoor dis die klein goedjies wat groot goed word?  Is dit nie so dat ons graag met mense deel wanneer daar 'n GROOT wonderwerk gebeur, maar oor die klein goedjies wat gebeur bly ons doodstil.  Wat as mense wat die wonderwerke in die Bybel ervaar het stilgebly het daaroor omdat hulle gedink het, dis nie so groot nie?  Daagliks in ons lewe gebeur daar wonderwerke en ons deel dit nie.  

My klein Windows rekenaar wat maklik in 'n rugsak vervoer, was meestal gebruik vir kerkgoed en met my laaste besoek aan die woestyn het ek nog die finansiele state daarop gesit en doen.  Terug in SA wou ek die state in dropbox bere, maar die rekenaar wou nie aanskakel nie.  Die herlaai kabel se liggie wou nie eers brand nie.  In groot nood is twee kabels (net sodat dit nie weer kan gebeur nie) vanaf die woestyn aangestuur, maar die rekenaar was steeds so dood soos 'n mossie.  Die rekenaar boffins in die dorp het net gestaar, gegoogle en gese jammer ons kan nie help nie.  En indien ek die data wil herwin, sal hulle aanbeveel ek stuur die rekenaar terug na die vervaardigers toe.  Na 'n groot gesulk is die rekenaar in 'n sakkie gebere vir wanneer ek eendag dalkies die vervaardigers sien.  

Maar hierdie maand moes ek die state wat op datum gehou is, kontroleer met die wat ek op rekord het, maar dis op die rekenaar wat nie wil werk nie.  Maklike manier is om te vra dat hulle vir my 'n foto van daai state wat uitgedruk is stuur, maar in my oggend studie lees ek in Filippense 4:6  "Do not be anxious about anything, but in every situation, by prayer and petition, with thanksgiving, present your requests to God."  Dit se nie, vra en bid vir groot goed nie maar wel "in every situation present your request to God".

En dis presies wat ek toe doen.  Haal die rekenaar uit sy sakkie en bid vir hom.  Natuurlik is daar altyd twyfel en ek is half versigtig om dit aan te skakel en gaan maak eers koffie. Terug in die studeerkamer, prop ek die kabel in en ..... daar brand die liggie!!  Vinnig is alles oorgedra na die ekstra geheue en die rekenaar terug in sy sakkie.  

Hoekom twyfel ons somtyds in God?  Hoekom dink ons, net groot goed moet na Hom toe gebring word.  Weereens wys God vir my dat klein goedjies net so belangrik is want dit kan groot goed veroorsaak.  My frustrasies met die rekenaar het defnitief meer skade gebring aan my getuienis as Sy kind as wat iets groots miskien sou bring.  En weereens wys Hy my dat ek regtig met alles na Hom toe kan kom en dat ek Hom alles en enige iets kan vra. 

Iemand vra my gister, werk die rekenaar nog?  Ek moet erken ek het dit nie weer aangeskakel nie, want ek het mos net gevra om die data af te laai, maar as ek hier klaar is, gaan ek dit weer aanskakel, want as dit Sy wil is, kan dit weer gebruik word. 

Hy praat met my in 'n pyl en boog ongeluk

Die afgelope week het sy kwota drama opgelewer, en een daarvan was, iemand wat met reg my tweede ma genoem kan word, wat met 'n frats ongeluk deur 'n pyl gewond is. Die pyl is die eenkant van haar sy in, en die ander kant uit, met die res wat natuurlik iewers in die middel vassit.  'n Noodoperasie later en gate in die derms wat deur die pyl veroorsaak is.  Sy is op die oomblik stabiel en beter en ons bid net dat daar geen infeksie is met al die slegte vloeistof wat uit die derms deur die 8 gate uitgeloop het nie. 

Ek kan nie vir julle se hoeveel keer terwyl ek die storie vertel of daaraan gedink het ek nie ook gedink het aan Jesus wat ook n steekwond in Sy sy gekry het nie.  Ons was so bekommerd oor haar minute nadat dit gebeur het en natuurlik nog steeds.  Ek kan my nie eers begin indink hoe God moes voel terwyl Hy moes toekyk hoe Sy Seun aan die kruis sterf nie.  Hoe Hy moes kyk hoe hulle Jesus in Sy sy steek.   Pyn, en dan praat ons nie eens van die spykers in Sy hande en voete nie. Pyn vir my.

For God so loved the world that He gave His one and only Son, that whoever believes in Him shall not perish but have eternal life. - John 3:16

En dit alles vir my en jou!  Dat Hy ons so lief het!  Dat Hy die wereld so lief het!  Sodat ek, 'n sondaar verewig by Hom in die hemel kan wees.  Onbeskryflik groot!                              

My persoonlike Wonderwerk

So met die verloop van die jare in die woestyn, was daar baie keer dat God sy teenwoordigheid vir my baie duidelik gewys het, veral in digte mis wanneer mens niks kan sien nie. Hier is een van hulle. Dit was jare terug en die groot snelweg, was nog 'n kameelpad met baie hobbels.  My vriendin Charmaine het kom kuier en daardie jare was daar nog nie 'n lughawe in Abu Dhabi nie, ons moes vlieg vanaf Dubai  en die vlug was gewoonlik 2:40. Dit was my eerste "solo-rit" vanaf Dubai nadat ek haar afgelaai het en die mis was iets ysliks bo-op die vaak wees.  Die ou pad het reg langs die see afgedraai wat natuurlik die mis nog meer gemaak het.  Weens die bouwerk aan die pad was ek nie seker of ek op die regte pad was nie, toe daar skielik 'n verkeersman wys ek moet stop.  Vriendelik ou (dit opsigself is 'n wonderwerk) wat vra of ek ok is om in die mis te bestuur.  Terwyl ek met hom praat kom daar 'n groot trok verby met daai geel, rooi en groen liggies agter bo-op die trok.  Ek besluit om hom te volg want dan kan ek in niks vasry en niks kan in my vasry nie. Nie net is die liggies al wat ek sien nie, maar voel ek ook veilig dat niemand per ongeluk van voor in my sal vasry nie.  

Die heel pad deur die woestyn al langs die water, daar waar Al Raha en die malls en woonblokke vandag gebou is.  Die eerste geboue wat mens kry was die ou Militere wooneenhede en daar begin die mis lig.... en tot my verbasing is daar GEEN trok in sig nie.  4:00 in die oggend en die pad is doodstil. Ek sou later sien dat trokke in die eerste plek nie op die spesifieke pad toegelaat is nie. Nodeloos om te se het die hare op my arms regop gestaan toe ek besef dat die skietgebedjie van "asseblief hou my wakker en wys my die pad" tot op die letter uitgevoer is.  Hoe waar is die woorde van Lukas 12:7 "Indeed, the very hairs of your head are all numbered.  Don't be afraid, you are worth more than many sparrows."  

Daar was nog 'n paar keer wat God my baie beslis gewys het, Hy is daar vir my en met my en ek deel dit graag 'n ander keer met julle.  Vir nou weet net, dan geen versoekie, al voel dit hoe klein en hoe onbelangrik vir Hom onbelangrik is.  

Gawes

Wat is my gawe?  Ek weet, of altans dink want ek het nog nie alles probeer nie, dat ek beslis nie 'n gawe het om klere te maak, of koeke te bak, of te borduur nie ... ek kan aangaan, maar ek dink julle kry dit :-).   Dan kyk ek vir my jongste, wat geen probleem het om iets nuuts aan te pak nie.  Of dit nou brei, hekel, bordeer, iets maak, houtwerk (nuutste ding) of koeke bak is.   Dit wat sy nie weet nie, sal sy google en navors en voor jy jou oe uitvee, het sy dit gemaak.  Met my werk dit nie so nie.

Met al vandag se tegnologie is antwoorde orals beskikbaar behalwe oor die lewe.  As dit so maklik was dat mens al die antwoorde in boeke, notas of google kon kry.  Wat gebeur as ek nie die antwoorde of "hoe maak mens" oor my "lewe" kan kry nie.  Hoe hanteer ek dit wanneer my vertroue   in mense en dinge teleurgestel word, of wanneer dit nie binne my vermoe is om iets spesifiek te kan doen of klaarmaak nie?  Hoe dan?

Ek moet vashou en glo dat as God dinge in my hande sit, Hy my nie sal los of laat struikel nie.  Ek sal ook nie altyd alles perfek reg kry nie, maar daarvoor se ek ook dankie Vader, dat Hy in beheer is van alles.  Met geduld, tyd en vertroue in Hom en bewus van my eie beperkings kan ek Hom vra  en weet dat dit wat ek nie regkry of kan beheer nie, perfek deur Hom gedoen sal word.

Gelukkig is daar tuisnywerhede, markies en kinders om te help as ek nie self iets met allerdaagse goed kan maak nie, en groot dankbaarheid dat God 'n bemoeienis met my het, om oor te vat en beheer te neem as ek sukkel met die "lewe" deel.   

Geskenke en verjaarsdae

Verjaarsdae .....is maar net nog 'n dag.   As kind weet ek die opwinding is groot en daar word uitgesien na partytjie en al die wonderlike geskenke, maar op my ouderdom het dit 'n klein bietjie afgeskaal na tee en koek sal lekker wees :-).  Dit was lekker om van almal te hoor en ek is lekker bederf met hope boodskappe.  Die een waarna ek die meeste uitgesien het was om met klein Lara te praat na skool.  Dis ook tydens die "gesprek/kuiertjie" wat ek my boodskap/les kry.

Baie opgewonde en Happy Birthday ouma en met baie energie, seker van die melkskommel wat sy en haar mamma gehad het, is sy soos 'n jack in the box en vertel vir my gou sy is baie bly dis my verjaarsdag maar sy het nie vir my 'n geskenk nie.

Ons blaas 'n verjaarsdag kersie dood oor Skype en sy bevestig net weer dat sy nie vir my 'n geskenk het nie.   Ek se dis heeltemal reg, sy moet net vir my 'n prentjie teken, maar sy is vasbeslote om vir my te wys dit is NIE haar skuld dat daar nie 'n geskenk is nie.  Die foon (waarmee ons besig is om te Skype) word in die lug gehou en sy draai dit orals deur die sitkamer en eetkamer en dan kom haar rede:  "See..... do you see a Christmas tree".  Asof daar net geskenke is wanneer daar 'n Kersboom is.

Is ons nie ook baie keer so nie?  Hoeveel keer vergeet ons dat die grootste geskenk ooit Jesus is.  'n Geskenk wat ons baie keer as vanselfsprekend vat en een wat ons nie verdien nie.  Ons hoef nie te wag vir 'n kersboom nie, en dankie tog daarvoor want as ons by kersvader moes geskenke kry net wanneer ons soet was, sou daar nooit ooit enige geskenke gewees het nie.  God is nie kersvader nie, en Sy liefde vir ons is onvoorwaardelik, al verdien ons dit nie en hoef ons nie te wag vir verjaarsdae of Kersfees nie

"For God so loved the world that he gave his one and only Son, that whoever believes in him shall not perish but have eternal life (NIV)" - John 3:16

Groot bederf

Ek onthou tydens 'n familie reunie, die eerste vir my na baie jare in die buiteland, hoe die kleinkinders elkeen vertel het hoedat hulle ouma se favorite was.  Hoe sy vir hulle iets spesiaal gedoen het en dat hulle daardeur geweet het, hulle was die gunsteling.  Sy het beslis die manier gehad om elkeen spesiaal te laat voel.  

As kind was ek vinnig om uit te wys dat ek nie die gunsteling in die gesin was nie, en my kinders is maar dieselfde.  Sekere kinders is gunstelinge word gese en selfs met die honde het ek kamstig 'n gunsteling.  Wat hulle nie weet nie, is dat al drie kinders uitgewys word as gunstelinge om verskillende redes deur verskillende kinders, wat my punt bewys dat elke kind is uniek en word op 'n sekere manier hanteer wat vir hom/haar die beste is ... en ja ander kan dink dit is gunsteling materiaal.  

Ek lees in Romeine 12:6 "In His grace, God has given us different gifts for doing certain things well. So if God has given you the ability to prophesy, speak out with as much faith as God has given you. If your gift is serving others, serve them well.  If you are a teacher, teach well.  If your gift is to encourage others, be encouraging.  If it is giving, give generously.  If God has given you leadership abililty, take the responsibility seriously.  And if you have the give for showing kindness, do it gladly."

Is dit nie wonderlik dat God na my kyk as Sy kind nie.  Of ek nou geleerd is of nie, of ek 'n Christen is of nie, of ek al my tyd vir Hom gee of nie, of ek vet of maer is en of te kort skiet met so baie dinge, is ek nog steeds Sy kind, Sy gunsteling, want Hy bederf my met soveel dinge.

Hy wil he ek moet meer soos Hy raak, maar dis nie 'n vereiste om Sy kind te word nie. Hy wil he ek moet die persoon wees wat die meeste "ek" is.  Om dit wat Hy in my hart geplaas het, my passie te gebruik om nader aan Hom te kom en Hom aan ander deur my te wys.

Dink net daaraan, Hy se nie net ek of jy is sy gunsteling nie, Hy wys dit ook in alles wat Hy vir ons gee en doen.  En Hy doen dit dat almal kan sien!

Ek word selfs bederf deur twee van my gunstelinge dinge vandag, die see en bietjie reen en ek weet dat Hy ook vir jou spesiale dinge doen en jou bederf omdat Hy vir ons almal ewe lief is.

Deur die Karoo

Verlede week het ek die geleentheid gehad om saam met 'n vriendin die pad tussen Hermanus en Johannesburg aan te pak.  Kyk, ek is baie lief vir die Kaap, maar die Karoo het sy eie bekoring.  Was baie lanklaas dat ek daar gery het, en ek het uitgesien om na die wyd uitgestrekte groot niks met bossies en koppies te kyk.  'n Stukkie aarde wat volkome van reen afhanklik is.

  

En dan vanaf Beaufort val die reen ...

God herinner my dat Hy die persoon is wat reen maak.  Alles in Sy tyd en perfekte tydsberekening.  Die pad is sommer korter en ons kan nie genoeg van die groen kry nie.  Ek kan nie regtig verduidelik nie, maar se die heeltyd vir Charmaine, dit lyk asof alles lewe.  Ek lees later by iemand wat oor die Kalahari na die reen  skryf dat die Kalahari nou wakker is,  en dis presies wat die Karoo vir my na lyk.  Dit lyk asof die koppies, die vlaktes,, die bossies, alles wakker is.  

Ek weet nie van julle nie, maar somtyds voel dit vir my asof daai patroon ook in my lewe herhaal. Erg droe tye waar mens die wolke sien maar daar is geen reen nie, en mens angstig raak oor die wag en nie weet wat om te doen nie.  

Die een ding wat ek wel weet, en wat ek ook nou in die Karoo gesien en ervaar het, is dat, God my nooit alleen los nie.  Hy is altyd daar en in Sy tyd sal die reen val soos wat ek dit nodig het.  Ek moet net geduldig wag en opkyk na Hom toe, Hy is getrou. 

En die reen wat ons soooo nodig het vir al die brande orals in die Kaap .... God is in beheer en Hy sal dit gee wat ons en die land/grond nodig het, in Sy perfekte tydsberekening ons moet net op Hom vertrou.  En terwyl ons wag, laat ons Hom gehoorsaam in alles wat ons doen, die reen is Syne om te gee.

Nog steeds Kersfees

Dis 10 Januarie en ons Kersboom staan nog.  Die laaste paar jaar is dit tradisie dat Nelmari die boom opslaan "lei".  Die wat haar ken, weet sy kan nogal vol nonsens wees as alles nie daar is vir die opslaan nie, so  dis noodsaaklik dat sy ook leiding neem met die afslaan, sodat  alles op sy plek is vir volgende Kersfees. En met haar wat nou begin werk het, was sy lanklaas by ons.  'n Goeie verskoning vir die boom wat nog staan dink ek.  En die regte "beplanning" vir volgende jaar se opslaan.

Dis ook die tyd wat alles wat beweeg by die boom afgeneem word.  Ek sou so graag al die familie en kinders wou saamhe, maar met heelwat gebrom kon ek darem die wat by die boom opslaan is afneem. Weet nie van julle nie, maar die Kersseisoen gaan gewoonlik met heelwat beplanning gepaard.  Waar en wie gaan saamwees op Kersdag, wat gaan ons eet, en natuurlik die geskenkies wat gekoop word. Weereens vanjaar was ek kwaad vir myself omdat ek alles tot op die laaste minuut los. 

Ek dink dat vir baie van ons beteken Kersfees familie, geskenke en kos, baie daarvan.  Is dit nie maar dieselfde  soos wat ons "ander" blameer dat hul op die kommersiele uitbuit nie?  Ons kan dink ... nie ek nie, ek weet dat Kersfees oor Jesus gaan.  

Maar my vraag.  As daar nie 'n boom met versierings was nie, niks geskenkies nie, geen familie nie, sou dit nog steeds soos Kersfees gevoel het?

As Jesus se geboorte al was om te vier, sou dit nog soos Kersfees gevoel het?  Ek wil ampertjies dink nee, wat  beteken dat ek ander dinge en mense voor Christus plaas.  

Die boom kan maar nog daar staan of nie, die rede vir ons viering is Jesus se geboorte, ons Grootste geskenk. Nie net vir Kersdag nie, maar vir elke dag.

 

Saam met die haaie

So n paar dae terug het ek saam met die kinders gaan haaiduik. Ok ekself het nie regtig ingegaan nie, nie dat ek dink ek sou in pas nie,  maar ek wou gaan foto's neem. 

Met die boot wat heeltemal oorhel na die haaie se kant toe, en ek wat vastrap op die bo-dek sodat ek nie n sesgang maal word nie, sien ons baie opgewonde die eerste haai. Sy is nie gelukkig met ons nie  -  ja ons het voor die tyd geleer wat is n seuntjie en wat is n dogtertjie haai - maar dit maak vir heelwat foto geleenthede. 

By die huis toe ek rustig deur die foto's gaan, sien ek sy het n baie lelike wond en ek wonder of dit pyn soos ons wonde kan pyn. Sy moes defnitief terug baklei het toe iemand of iets haar probeer seermaak het of sy sou nie vir my fotosessie kon opdaag nie. 

Meeste van ons, ek beslis is nogals soos daai haai en altyd instinktief op die verdediging om terug te baklei.  Ek bou baie maklik n muur om te keer dat ek seerkry en maak nogals seker ek het die regte ammunisie om myself te beskerm. Bottom line ek is n vegter ook vir dit waarin ek glo. Ek lees in Exodus 14:14  (skuus my Bybel is Engels ) "The Lord will fight for you,  you need only be still. " Ek dink wat God vir my probeer se is,  Hy wil nie he ek moet altyd n vegter wees nie, Hy het iets anders in gedagte. Ek moet n oop, kwesbare, nederige en ontvanklike hart he. n Hart waar al my verdedigingsmure af is sodat Hy beter met my kan werk. 

Dis dan wat ek kan se, ek het nie myself of wapens nodig om my te verdedig nie, ek het n God. Een wat ek weet het my beste belange op die hart en wat beter na my kan kyk en omsien as wat ek ooit self kan doen. 

Hy kyk selfs na die haaie 

Sandra

'n Nuwe Jaar

Dis daai tyd van die jaar wat almal 'n Nuwe Jaars voorneming maak.  Het jy al?  Daai soort wat 3 dae hou en waar ons se ons gaan minder eet, meer oefen, meer met die honde stap, meer georganiseerd wees, ens.  

Vir baie bring 'n nuwe jaar, nuwe hoop en nuwe drome en ons wens dat ons die ou en slegte dinge van die vorige jaar vinnig kan vergeet.  Ek lees vanoggend in Jesaja 43:18-19 "Forget the former things, do not dwell on the past.  See, I am doing a new thing! ..."

Almal is altyd so gretig om van voor af te begin, terwyl ons weet 'n nuwe kalender, jaar of horlosie nie 'n lewensverandering kan begin nie.  Ek gaan deur 2016 se dagboek om te kyk wat moet oorgedra word vir 2017 of wat ek moet onthou of maar kan weggooi en daar is soveel goed wat ek nodig het vir 2017.  Ek kan nie net van die ou dinge vergeet nie.

Wat ek kan doen, is om 'n nuwe uitkyk op geleenthede te he en om met doelgerigtheid en passie te werk aan die nuwe uitdagings van die Nuwe Jaar... omdat ek dit kan doen in Christus.   Ek kan nie my omstandighede wegwens of verander nie, maar ek kan met n ander perspektief daarna kyk.  

So vir 2017 wil ek die jaar aanpak met God se perspektief.  Om nader aan Hom te kom en Hom deel te maak van alles wat ek doen en aanpak, om te luister as Hy praat en Hom te sien en hoor in alles rondom my!

Ek hoop ook om meer hieroor te blog.

'n Geseende 2017 vir julle!

Sandra