Friday, February 24

My persoonlike Wonderwerk


So met die verloop van die jare in die woestyn, was daar baie keer dat God sy teenwoordigheid vir my baie duidelik gewys het, veral in digte mis wanneer mens niks kan sien nie. Hier is een van hulle. Dit was jare terug en die groot snelweg, was nog 'n kameelpad met baie hobbels.  My vriendin Charmaine het kom kuier en daardie jare was daar nog nie 'n lughawe in Abu Dhabi nie, ons moes vlieg vanaf Dubai  en die vlug was gewoonlik 2:40. Dit was my eerste "solo-rit" vanaf Dubai nadat ek haar afgelaai het en die mis was iets ysliks bo-op die vaak wees.  Die ou pad het reg langs die see afgedraai wat natuurlik die mis nog meer gemaak het.  Weens die bouwerk aan die pad was ek nie seker of ek op die regte pad was nie, toe daar skielik 'n verkeersman wys ek moet stop.  Vriendelik ou (dit opsigself is 'n wonderwerk) wat vra of ek ok is om in die mis te bestuur.  Terwyl ek met hom praat kom daar 'n groot trok verby met daai geel, rooi en groen liggies agter bo-op die trok.  Ek besluit om hom te volg want dan kan ek in niks vasry en niks kan in my vasry nie. Nie net is die liggies al wat ek sien nie, maar voel ek ook veilig dat niemand per ongeluk van voor in my sal vasry nie.  

Die heel pad deur die woestyn al langs die water, daar waar Al Raha en die malls en woonblokke vandag gebou is.  Die eerste geboue wat mens kry was die ou Militere wooneenhede en daar begin die mis lig.... en tot my verbasing is daar GEEN trok in sig nie.  4:00 in die oggend en die pad is doodstil. Ek sou later sien dat trokke in die eerste plek nie op die spesifieke pad toegelaat is nie. Nodeloos om te se het die hare op my arms regop gestaan toe ek besef dat die skietgebedjie van "asseblief hou my wakker en wys my die pad" tot op die letter uitgevoer is.  Hoe waar is die woorde van Lukas 12:7 "Indeed, the very hairs of your head are all numbered.  Don't be afraid, you are worth more than many sparrows."  

Daar was nog 'n paar keer wat God my baie beslis gewys het, Hy is daar vir my en met my en ek deel dit graag 'n ander keer met julle.  Vir nou weet net, dan geen versoekie, al voel dit hoe klein en hoe onbelangrik vir Hom onbelangrik is.  

2 comments:

Heleen said...

Wat n wonderlike getuienis!

Sandra said...

Iets wat ek nooit sal vergeet nie Heleen