Ja, nee die skool het begin

Die skole het net begin en al klaar weer word 'n hele sportseisoen in een maand ingepas. Ons spanne is vanjaar in 'n top liga ingedeel en dit beteken omtrent elke naweek iewers 'n toernooi of wedstryde. Dan le die internasionale toernooi in Doha volgende maand voor om die kersie op die koek te wees voordat die volgende sport ons tref.

James is vanjaar die afrigter van die seuns Varsity span wat verlede naweek teen twee spanne in Dubai gespeel het. Ek hoor dat hulle maar 'n stadige begin tot die seisoen gemaak het, maar met 'n klompie talent sal hulle eersdaags op dreef wees.

Die dogters het egter baie goed afgeskop met hulle Dubai wedstryde. Met 'n klompie spelers wat klaargemaak het met skool is dit ampertjies 'n nuwe span, en kan dit net nog beter gaan. Hulle het nie in Dubai verloor nie!

'n Oefen wedstryd teen een van die makliker spanne in Abu Dhabi die week was egter 'n groot teleurstelling want die meisies was lusteloos en moeg van die naweek se tawwe kompetisie. Ons hou duimvas vir die groot toernooi die naweek wat vandag begin!

Go Lions!!

Bietjie huis

Ek lees so af en toe ander blogs van Suid-Afrikaners reg oor die wereld en of hulle nou huistoe verlang, of hulle monde uitspoel oor huis, is daar altyd goed/dinge wat hulle nooit sal laat vergeet van ons mooie land nie. Hulle kyk nog rugby, maak nie saak vir wie hulle skree nie, hulle hou nog braai's en verseker se hulle dit nie altyd nie, maar hulle mis die sonskyn en mooiheid van ons land en miskien ball's blatjang, cream soda, peppermint crispt, biltong, droe wors, ens. ens. ens.

Nelmari se groot mis is cream soda en sy voel dat toe sy as vierjarige uit SA uit weg is, het sy baie uitgemis daarop en toe sy sien dat die Spur in Dubai nou die spesiale groen drankie het, was die moegheid van skool wat begin het weg - sy wou nie noodwendig Spur toe nie, sy wou cream soda toe.

Met die Nasionale braaidag het ons ook 'n bietjie saam met ander gekuier om 'n spitbraai met allerhande ander lekker goed soos ribbetjies, hoender, wors, ens. Ek weet elders by huise was daar ook braaie gehou, maar 'n mooi opkoms hier waar hulle nog 'n ekstra tafel of drie moes inpak.

Lekker gekuier en geeet aan die lekker kosse van die huis.

Geniet jul laaste dag van die naweek en sterkte vir die week wat voorle

Liefde

Ek vat saam …

Die toer in die regte lewe en op die blog is verby en ek’s effens in ‘n blog-depressie want ek is niks lus om oor elke dag dinge te skryf nie. Ramadan is verby en eintlik na drie maande het die skool weer begin, maar die sand waai steeds in en oor alles en deel van die huis is nog steeds in bokse en vertrekke word gebruik vir dinge waarvoor hulle nie bedoel was nie en en en. (Darem besig met foto's insamel om daaroor te blog)

Ons klim, ons loer, ons kyk en organiseer

Hoe vat mens alles wat jy gesien, beleef en ervaar het vas in ‘n sinnetjie of paragraaf? Daar het soveel dinge agter die “blog” en agter die “foto’s” gebeur wat seker net vir ons amazing en snaaks is/was. Soveel “segoed” en nuwe woorde het ontstaan en daar is so baie gelag oor alles, snaaks of nie. Nuwe vriende soos Elsie, Ulla en Ou Grote is gemaak.

Die eending wat egter soos ‘n paal bo water staan, is/was ons Pa se hand in die beplanning van en tydens die vakansie – en hoe Hy ons keer op keer op keer gebless en na ons gekyk. Om aan die einde van die dag te kon terug kyk en Sy hand so duidelik te sien in alles wat met ons gebeur het, selfs in die verdwaal, was amazing. Ek weet ek kan dit nie alles vertel nie, maar hier is ‘n paar specials met foto's wat nog nie gewys is nie. (en waarvoor ek seker in die moeilikheid gaan wees).

Die gypsies maak heerlike Franse musiek oppad Parys toe

Voor die vertrek het ons ernstige visum probleme en waar om aansoek te doen. Frankryk kan ons eers ‘n visum gee nadat die vakansie begin en ons enigste oplossing ‘n ekstra week in Duitsland. Aansoek nie maklik in hierdie land nie, mens het brief nodig van jou werk, jou man om jou toestemming te gee om te gaan, Nelmari het brief nodig van Eddie dat sy saam met my mag gaan, afskrifte van vliegtuigkaartjies, besprekings, 6 maande se bankstate ens. MAAR Visum uitgereik drie dae later sonder ‘n onderhoud!!

Ekstra week affekteer bespreking van die huurmotor ens. maar ons besluit om eers daaroor te kommer wanneer ons daar is. Hierdie was een van Pa se groot bederf later

By aankoms kan ons eers 3 nm inboek (ons het 6:30 vm) geland maar ons bid en kry onmiddelik die sleutel sodat ons kan rus vir ‘n uur en daarna Disneyland opkuier.

Volgende oggend die trein wat wag om te vertrek is ons s’n en by die eerste stasdie klim gypsies op en maak heerlike franse musiek spesiaal vir ons – groot bederf

Jippie!!!!

Ons kry die Louve en al die ander plekke sonder ‘n kaart en ons is baie bly!

Enigste terugslag met die afhaal van ons huurmotor voordat ons Provance toe ry. Die een wat ons oor die landsgrens kan vat is nog nie beskikbaar nie en hulle sal dit later bring. Gelukkig kry ons ‘n goeie plaasvervanger.

Ons blyplek in Garmisch-Partinkitchen

‘n Daguitstappie Avignon toe en ons ry die afrit mis, net om by Gorges aan te kom, op hulle markdag wat net eenkeer ‘n maand gebeur – groot bederf. Uiteindelik Avignon en hierdie keer kry ons die pad maklik en raai wat, dis hulle kunstefees en ons ervaar Avignon in volle glorie – groot bederf

Die baie rondloop maak ons voete seer en lekker moeg

Ander dag en weer moeg. Kyk waar kry ons internet sein :-)

Ons kry ons motor vir die res van die toer en die oggend oppad Italie toe lui my foon. Dis die verhuringsmaatskappy en hulle vra ons om asseblief die motor vir ‘n week langer te gebruik kosteloos!! Hoe het hulle geweet ons het nog nie ‘n motor nie en dit vir ‘n week !!!

Die blyplek in Italie is naby die hawe ---- hoeveel is daar? ---- en ons wil net verdwaal toe ons vir “Ulla” ons GPS ontdek en tot in die hotel se parkeerterrein ry. Sonder Ulla sou ons nooit daar uitgekom het nie. Ou grote (die motor) het nie ‘n handrem nie en daar’s ‘n probleem op een van die steil passe. Die motor word afgeskakel (nie deur ons nie) en ons kan wegtrek sonder enige probleem

Persoonlike grappies die :-). Wat maak Charmaine terwyl ons pannekoek eet?

Ag ek kan aangaan en aangaan oor die wonderlike plekke wat ons nie per toeval by uitgekom het nie, die wonderlike natuurskoon en plekke wat ons kon sien en ervaar, die wonderlike weer tydens die vakansie ens.

In alles dit en nog meer weet ek dat Vader ons groot bederf het tydens die vakansie en die klein toetsie wat af en toe op ons pad gekom het, het almal wonderlike uitkomste gehad.

Ons laaste dag ervaar ons Munich en nie heeltemal die ervaring wat ons verwag het nie. Ons kry die Marine Platz en in opdrag van my dr ('n duitser) moet ons die Ratskeller Restaurant in hierdie ou gebou besoek

Heerlike tradisionele Duitse kosse en 'n goeie einde vir ons toer.

Nelmari, Elriza en Charmaine, dankie vir julle bydrae om hierdie toer ‘n onvergeetlike ondervinding te maak. Julle twee jonges, julle het nouwel vir ons baie ekstra loopwerk gegee en hans geraak, maar dit was goed. Sonder julle sou die toer nie gewees het wat hy was nie. Maat dankie vir jou bydrae en die bestuur en petrol ingooi deur Europa, ek toer altyd lekker saam met jou.

Ons Groot Pa ‘n groot dankie vir al die heerlike bederf en dat U hand oor ons en met ons was in alles wat ons gedoen het en wat gebeur het.

En so loop die toer ten einde .... terug na die werklikheid!

Aan alles kom daar ‘n einde …

… so glo ek die talle gevangenisse in die Dachau konsentrasiekamp het geglo en gebid. Maak nie saak hoe nie, laat daar net ‘n einde aan alles kom.

Ons laaste amptelike stop in Munich voordat ons terugvlieg was om ‘n konsentrasiekamp te besoek. Ek weet nie hoe en waar ek met my Graad 12 geskiedenis inligting verloor het nie, maar die Dachau kamp was nie ‘n naam wat ek kon onthou nie en tog was dit die eerste konsentrasie en “labour” kamp wat die die duitsers oopgemaak het. Dit was ook die eerste kamp wat SS soldate gebruik het en dit se al klaar iets.

Die kamp was bekend as ‘n plek waar slegs manlike gevangenis aangehou was en alhoewel daar ook Jode was, het hulle hoofsaaklik mense wat as die staat se vyande bekend was daar aangehou. ‘n Kamp wat in sy 12 jaar bestaan (1933-1945) meer as 206 206 duisend geregistreerde gevangenisse gehad het met ‘n 31 951 wat dood is waarvan daar boek gehou is. As mens kyk na die foto’s van hope lyke wat daar gevind is, twyfel ek of die getalle ‘n fraksie is van die mense wat wel daar doodgemaak is…en dit was nie eers een van die “doodskampe” nie.

Hierdie foto van gevangenis wat by die kamp ingaan in 1930 is van die web gekry. DIe woorde op die hek wat hulle verwelkom het is “Arbeid Macht Frei” wat beteken Labour brings libery en ek dink dat al die arbeid en ontbering wat die mense moes deurgaan die woorde beslis ‘n grap was. Mens moet ook onthou dat ouens soos Rudolf Hoess sy leerlingskap by die kamp gedoen het en vir wat hy later gedoen het, kan mens weet dat Dachau nie net ‘n arbeiderskamp was nie.

Die gevoel wat mens kry as jy in die kamp rondstap is morbied en almal wat kom besoek kyk en luister met erns na die stories. Hierdie was die paradegrond waar die manne soggens moes aanmeld vir koppe tel en as iemand afwesig was, was daar moeilikheid. Ek kan net dink hoe van die moee honger lywe hulleself moes sleep, party seker met hulp van hulle maats om daar te wees sodat iemand nie doodgemaak sou word vir sy afwesigheid nie. Nie dat dit vreeslik gehelp het nie, want mense is partykeer uit rye uitgestamp deur die soldate, net om deur hulle geskiet te word omdat hulle nie in ‘n ry staan nie.

Hier kan mens sien waar die ander barakke gestaan het en natuurlik die torings wat die kamp se heining moes oppas. Nelmari loop in die laan af tussen die slaaplokale en ek dink as daardie bome kon praat sou dit gruwelstories vertel. Dachau was volgens rekord ‘n klas 1 kamp wat beteken het dat die behandeling van sy gevangenis nie so erg was nie en dat hulle ‘n beter kans gehad het om vrygelaat te word. Kan julle dink hoe dit dan by die ander kampe gegaan het want hierdie een was beskou as die beste van die konsentrasiekampe sover dit die hantering van sy gevangenis was.

Om by vryheid, groen velde en blommetjies uit te kom, is dit eers doringdrade, heinings en soldate in wagtorings gereed om te skiet.

Die eerste gedenkgebou op die terrein is in 1960 opgerig. Die katolieke kapel om die al priesters wat in die kamp aangehou was te herdenk oa 'ook ‘n biskop van Munich wat later gehelp het om ‘n convent daar te vestig.

Daar is ook ‘n Joodse memorial opgerig saam met

‘n Protestante kerk in 1967.

Ons het so ‘n loertjie binne die barakke ook kon kry. Met die oorneem van die kamp deur die Amerikaners was daar meer as 30 000 gevangenis in die kamp wat oorspronklik vir 5 000 gebou is. Mens sien in die beddens in die begin was afgeskort, maar later met die massas mense was dit net een groot bed, drie vlakke hoog waar hulle soveel as moontlik mense ingedruk het om te slaap. Hierdie toestande saam met wanvoeding en mishandeling het ook veroorsaak dat siektes vinnig versprei het en hulle se dat rondom 1940 rond het daar nagenoeg 400 mense per dag doodgegaan aan siektes. In 1945 was daar nie meer steenkool in Duitsland beskikbaar nie en kon hulle nie die lyke verbrand nie, hulle kon nie eers met die wegry van die lyke na die massagrafte bybly nie.

Dit was ook so rondom 1942 dat Barak X (foto onder regs) gebou is. Roomse priesters is gebruik om die gaskamers wat lyk soos storte, en 4 verbrandingsoonde het, en ontsmettingskamers te bou. Eers is gese dat die oonde nooit gebruik is nie, maar later het hulle gese dis “moontlik” gebruik.

.

Om so in die stort/gaskamer te staan waar hoeveel mense ingeprop is onder die indruk dat hulle gaan stort en toe gegas is, is nogals nie ‘n goeie gevoel nie.

T

Een van die beelde op die terrein gemaak van brons, is ‘n heining waarop lyke hang – dit simboliseer die klomp gevangenis wat van honger en siekte in die kamp dood is gedurende 1933 – 1945.

Nog ‘n beeld wat uit drie “links of a chain” aan mekaar vas is bestaan, simboliseer hoe die gevangenis van alles nasionaliteite, gelowe, beroepe saam gestaan het in die kamp. Op die skakels is daar gekleurde driehoekies. Al die gevangenis is die kamp het ‘n gekleurde hoekie op sy uniform gedra sodat hulle maklik geidentifiseer kon word. Die kommuniste en ander politieke gevangenis het rooi gedra, die uitlanders (meestal Pole) blou, die jode geel bo-op ‘n ander kleur wat meestal rooi was omdat hulle ook as politieke gevangenis geklassifiseer was. Homoseksuele gevangenis het pienk gedra, jehova getuienisse pers en gypsies bruin. Die duitsers wat in die konsentrasiekamp beland het, het groen driehoeke gedra, maar hulle word nie in die beeld verteenwoordig nie.

Nog een van die monumente daar se in vyf tale “Never Again”

Soos ‘n oorledende van die kamp gese het …

“First they came for the socialists, and I did not speak out because I was not a socialist, then they came for the trade unionists, and I did not speak out because I was not a trade unionist, then they came for the jews and I did not speak out because I was not a Jew, then they came for me, and there was no one left to speak for me”

Alhoewel daar nog duisende mense in die wereld in massas doodgemaak word, wil ek glo en hoop dat daar ook lesse uit die oorlog geleer.

Die besoek was nogals 'n anderse ondervinding maar 'n defnitiewe moet.

Liefde

Groot pret net so voor die terugvlieg

In ons soektog na die adres van ons laaste "besoekpunt" in Duitsland, ontdek ons daar is 'n Legoland en al vier die klein kindertjies is vreeslik opgewonde om te gaan kyk hoe dit lyk. Dis nogal 'n paar uur se ry na die dorpie Gunzburg waar dit is en almal is baie bly toe die GROOT geel, rooi en blou legoblok van die grootpad gesien word.

Die Duitsland legoland is in 2002 oopgemaak en het 7 tema areas in die park! Met die meisies op die voorpunt het ons redelik baie van dit alles gesien. Seun ek weet jy wag al lankal vir die fototjies, so hierdie blog is vir jou - ek weet jy sou dit net so geniet het.

Sommer met die ingaan verkyk ons ons behoorlik aan alles wat van lego gemaak is. Ek kan net dink hoeveel kindertjies vol inspirasie vir blokkies bou daar uitstap. Hierdie gesin is heeltemal van lego. Kyk net die hond by die koelboks, die man se kamera, die baba in die stootwaenjie se fopspeen en katjie.

By van die aktiwiteite is ons dogtertjies natuurlik 'n bietjie te groot om op alles te ry, maar ons neem net foto's van ander mense se kinders :-). Kyk net hoe geniet die mamma die legboot en die klein seuntjies die lego karretjies.

Ons kinders gaan op die meer gewaagde rides.

Nog so 'n paar groot lego goed om mee te speel.

In die woud met olifante, flaminke, skoenlappers en selfs tier welpies wat speel en dit alles van blokkies.

Natuurlik moet ons ten minste een van die rides saam doen en die keuse val op die een wat eindig in die water .... groot splash. In die seerower park is daar ook 'n haai van blokkies wat rondswem. Wonder of die dogters die slang sien wat hulle bekruip.

Ons gee nie om hoe lank die ry is nie, ons wil graag op die rit gaan .... julle kan maar gaan teedrink.

En dan slaan ons die mini land en mens kan nie ophou kyk en foto's neem nie. Soveel detail julle sal dit nie glo nie. Dink net aan al die ure se bou.

Dis alles bestaande geboue in en bekende bakens. Daardie sport stadium is net ongelooflik met al die mense wat daar sit. Daar is selfs liggies wat flikker wanneer die toeskouers "foto's" neem. 'n Deel van die stadium is oop sodat mens die binnekant daarvan ook kan sien. Ongelooflik.

Lyk soos regte dorpies ne.

Die lughawe was net so amazing met vliegtuige wat op en af op die aanloopbaan beweeg, die groot boeing wat mens selfs die detail binne-in kan sien en die lughawe met roltrappe en mense wat op stoele wag.

'n Bekende baken wat ons somer dadelik herken is die Schloss Neuschwanstein kasteel waarvan ek al vertel het. Op die foto bo links as julle mooi kyk sal julle 'n helikopter besig met 'n reddingspoging sien. Die bergklimmers is teen die rotse.

Dit begin al donker word en die meisies wil nog die groot ride op die blogkarretjies gaan doen. Kyk net hoe goed is die lewensgetroue basketbalspelers gebou.

Natuurlik moet ons eers die winkel besoek voor ons gaan, en dis 'n malhuis soos al die nuut geinspireerde mammas, pappas en kinders blokkies koop. Die besoek was groot pret!

Lekker week vir julle wat voorle.

Liefde