William se "time capsule"

Vyftien jaar later ....   

As 11 jarige het William en sy klas vir hulle 'n timecapsule gemaak en goed daara ingebere wat vir elkeen van hulle op daardie stadium belangrik was.  Groot opgewondenheid toe dit tussen sy speelgoed ontdek is.  

Die blik het nie eers genoeg spasie vir sy naam gehad nie, en hy het toe sommer om die hoek geskryf ;-).  

Selfs die oopmaak het 'n glimlag ontlok toe hy sien dat selfs die bladsye wat hy gebruik het uit 'n tydskrif om dit toe te draai, eintlik deel van sy huidige beroep beskryf.   

Tipies William is elke dingetjie versigtig een-vir-een uitgehaal en bekyk.  'n Klomp lee gunsteling stokkielekker papiere!  Rede onthou hy dat dit nie ingepas het met die stokkielekkers nie, toe eet hy solank dit en hou die papiere met die "tatoo's".  Ook een van sy micro-masjien karretjies was in die blik.  

Duidelik het hy nie baie plek gehad vir goed nie, en is papiere en foto's meestal die inhoud.  'n Kaartjies was sy ouma vir hom gegee het voordat ons buiteland toe verhuis het.  'n Foto van die eerste "Fis" wat hy gevang het (ek dink nie hy het ooit daarna weer visgevang nie), 'n foto van hom en sy best maatjie wat eet en klomp ontwerpe.  

Hy is vandag nog net so lief om projekte met tekeninge te beplan voor die tyd.  'n Briefie om te vertel wie hy is en waarvan hy hou, nog ontwerpe en 'n paar geldmunte.  

Die blik mag dalkies nie heeltemal sin maak nie, maar in alles kan ek nog steeds vir William van vandag sien :-).

Kindertyd en speelgoed

Hoe ver kan mens terugdink en onthou wat was jou gunsteling speelgoed toe jy klein was?  Snaaks genoeg ek ontmoet my hondjies waarmee ek in die bad gespeel het, en dan onthou ek my regte troeteldiere, en my boeke en hoe ek graag lego gespeel het ... ander speelgoed is vaag.  Maar ek onthou hoe ons as kinders op ons fietse rondgery het, den's en foefieslide gebou het, paddavissies gevang het en sommer net allerhande ander speletjies buite.  

William het hierdie week kom kuier en deur sy ou speelboks gegaan en dit was nie net vir hom lekker om alles weer te sien nie, maar ook vir my om te sien hoe hy dit onthou :-).  

Die eerste speelding wat hy uithaal is die lelikste dinasorus handpop wat hy van sy ouma gekry het voordat ons woestyn toe gekom het en vir baie lank 'n groot gunsteling.  En so tussen die lego fase deur het sy mikromasjien fase.  

Alles is oopgemaak en hy het geweet as die kleinste van stukkies nie daar was nie en het gou-gou gewys waar al die geheime knoppies was wat dinge oop en toe gemaak het .... hierdie klomp klein masjiene van hom is nou waarlik versamelaarsitems. 

En 'n lego-mannetjie/ding wat gebou is en net so gebere is.

Seker dit was vir hom 'n lekker "speeltyd" so in die ou bokse in.

Wat vang Nelmari aan?

Net nou die dag toe sy weg is om te gaan swot, kan nie glo dis al ampertjies 3 jaar nie.  Ek vir een is baie bly daar is iets soos sosiale netwerk, want dit beteken ons kan deel wees van alles en foto's sien ... wat ons partykeer nie wil sien nie en ander wat ons wil sien :-).  

Nog nie in al die "jare" daar 'n studieboek foto gesien nie, maar ek dink dat sy meeste van haar praktiese vakke baie geniet.  Nie regtig die spies in die woestyn gegooi nie, en daar is nog skaafwerk aan die styl nodig, maar dit lyk asof dit lekker was.  

Dit was vir my baie snaaks toe sy vertel van die gimnastiek want ek kon haar net nie op 'n balk sien nie, maar hier is die bewyse ... seker dit het met 'n groot poging en oefening gebeur :-).   

Deel van hulle studie is ook om by een van die spesiale skole te gaan help met sport en oefening.   

Die dans klas net so nou die ander dag het seker ook sy eie storie om te vertel.  Nelmari jy het nie dieselfde "pose" as die ander nie!   

Verlede jaar tydens die Zambia omgee projek het sy vertel wat sy voel moet haar spesialisasie veld wees en dit lyk asof sy en haar klient die oefening geniet.  

En dan kan mens seker nie waterspeletjies as "studie" kwalifiseer nie of kan mens?  Dit lyk elk geval na groot pret.

Op die oog af lyk sy nogal besig met al hierdie aktiwiteite .... so sonder die boeke!

Lara terug in die dorp

Alhoewel ons lekker vakansie gehou het en die toer na die Bybellande geniet het, het ek baie uitgesien na die kinders se terugwees in die woestyn en ja veral vir Lara :-).  Daar was maar die minimum foto's in die 6 weke wat hulle weg was, en ek het uitgesien om te sien en hoor wat sy nou bygeleer het.  

So die juffrou het heeldag kom kuier op haar mamma se verjaarsdag en ons het dit vreeslik geniet.  Eers bietjie geswem, maar die water was so warm dat die sweet mens skoon afgeloop het.  

En daar is baie nuwe woordjies en dinge om te se terwyl die vingertjie wys wat sy bedoel.  

Sy het onthou van die baba wat huil en was meer as gewillig om die baba te sus totdat hy ophou  huil.  Shhhh het bygekom toe die geskree darem te lank aanhou.  

Maar gee haar iets wat soos 'n armband en sak lyk, en sy is vinnig reg om tata te se en reg om te shop.  

Haar aandagspan is goed en sy kan lang tydjies konsentreer en was baie oulik om die bakkies opmekaar te stapel.  

Koekies en kos is woordjies wat sy goed ken, en haar mamma en pappa doen goed om die regte woorde te gebruik ipv babataal.  Maar noem dit by die naam en sy loop saam totdat sy dit waarvan jy gepraat het kry :-).   

Tannie Elriza het 'n geskenkie gekoop en sy en Leane het omtrent gesukkel om die wiele vas te kry.  Lara het so half ongeduldig geraak en wou hulle die heeltyd wys waar die wiele moet wees.  Sy was baie bly toe hulle eintlik klaar is met die bou.

'n Regte klein patroon en dit was so lekker om haar vir 'n hele dag by my te he ... ek hou daar is sommer nog baie sulke dae!

Aan alles moet daar 'n einde kom

Aan alle goeie dinge kom ook 'n einde, en dis tyd om terug te ry Amman toe om die volgende dag terug te vlieg, maar eers .....  

'n Besoek aan Mount Nebo.  Dis nogals 'n steil bult van 1000m onder seevlak reg op tot 1000+m bo seevlak en die omgewing verander om elke draai.

 'n Bietjie bekendheid van waar ons vandaan kom, 'n troppie kamele.

Mount Nebo waarvan ons lees in Deut 32:48-50.

Langs opgrawings van 'n ou kerk, is 'n nuwe kerkie in 1933 gebou om Moses se sterfplek te "herdenk". Met die opgrawings is 6 grotte gevind (grafte) waarvan die vloere van mosaiek was.

In die "museum" is ook heelwat van die opgrawings en mosiaek werk.

Die "Serpentine Cross" simboliseer Moses se tyd in die wildernis in Num 21:4-9 en die kruis waarop Jesus gekruisig is Joh 3:14.

Dis hier waar Moses gestaan het en oor die beloofde land uitgekyk het.  Hulle se op 'n helder dag is Jerigo tot sover as Jerusalem sigbaar van hier af.  Wat vir my baie interessant was, was dat afhoewel daar lande is wat maak asof die land aan die anderkant van die Dooie See nie bestaan nie, praat ieder en elk van die Holy Land.  

Ook 'n besonderse plek om te sien en te ervaar.  Ons ry daarna deur die stad Madaba wat self baie ryk aan geskiedenis is. Baie mosiaek opgrawings is in hierdie dorp gekry toe hulle begin nuwe huise bou het en daar is heelwat mosiaek fabrieke wat deur baie toeriste besoek word hier.  Madaba is ook die dorp in Jordan waar die meeste Christene bly. 

Ons laaste stop, reg in die middel van die stad is 'n ou Griekse kerkie.  Op die foto onder links sien julle 'n ou kaart van die antieke "Holy Land" en binne in die kerk is daardie kaart in mosaiek gedoen  Die kaart is in 1897 ontdek toe hulle besluit het om 'n kerkie daar te bou en hulle begin uitgrawe vir die fondasie.  Die kaart het al die groot stede van die Heilige Land met Jerusalem reg in die middel as die belangrikste stad.

Madiba die dorp is ten minste 4500 jaar oud en in die Bybelse tyd (Num 21:30) praat hulle van die stad as Medeba.  

Wat 'n einde tot die toer en net  nog meer goed om aan te herkou! 

Ons slaap die aand in Amman om die volgende oggend vroeg terug te vlieg.  Bietjie bekommerd dat hulle gaan vra waar ons was, maar weereens is 'n Groter Hand in beheer van alles.  Ons loop deur paspoortbeheer binne 10 min en ons tasse is onmiddelik beskikbaar!

'n Ongelooflike twee weke!!

Vader se hand oor ons terugrit en grenspos en 'n lekker bederf

Vroeg oggend die pad terug Jerusalem toe om die motor te gaan teruggee en sommer te hoor wat die skade van die ongeluk is.   Die kaart word mooi bestudeer dat ons asseblief vir Tel Aviv mis ry, maar ondanks al ons beplanning land ons weer vierkantig binne in die dorp en sommer in van die klein straatjies.  Die padkaart wys net geen uitgang nie en ons begin benoud raak toe ons op Beach Road sien daar is nou 'n bordjie na die streek waar die oorlog is.  Seker amper 'n uur van rondry, kry ons eintlik iemand wat Engels verstaan en ons kan wys hoe om op die grootpad te kom, wat 'n verligting!  Die dorp waar rondom ons seker die meeste beplanning gedoen het, veral om dit te vermy het my die grootste les geleer.  Ons kan beplan soos ons wil, dinge werk nie altyd uit nie, maar ons Pa is alom teenwoordig en Hy beskerm ons van enige gevaar, altyd.  

Die motor se ingee verloop sleepglad, die pad grens toe is doodstil en ons is in 'n kort tydjie op die bus, reg om oor te gaan.  Sy hand was daar in alles, dankie vir almal wat saam met ons vir dit gebid het!

Ons is jammer om die land te verlaat en spyt dat ons nie alles kon sien nie, maar ons is baie verlig om veilig in Jordan terug te wees.  Alhoewel ons nou aan die anderkant van die Dooie See is waar ons oorspronklik sou wees, is dit net so 'n amazing gesig vir ons.  

Die volgende paar dae sal net 'n rustige tydjie wees van ontspan en verwerk wat ons alles daar anderkant gesien, ervaar, beleef en geleer het.   Eerste op die agenda is hierdie paadjie af om in die modder te rol en op die see te dryf :-).  En ons doen dit met oorgawe.  

Die eerste dag is ek en Charmaine, na al die drama nie lus nie, maar Elriza maak ten volle gebruik van die bederf om 'n blyplek by die water te he.  

Die ou tannies kom ook aan die beurt die volgende dag en ek's baie beindruk met die water wat my volle gewig kan bo hou   :-). Mens moet net nie dat dit naby jou mond kom nie, want hoe lief ek ookal vir sout is, dit proe jig. 

Die laaste dag by die dooie see is dit modder, dryf, spa en toe ons eie modder maskers in die kamer.  Dis beter dat die tannies se foto's nie op is nie.  

Drie dae van heerlike bonus rus langs die dooie see en dis tyd om ook hier te groet.   More vat ons die pad Amman toe.

Berge, sirkels en mooi herinneringe

Ons planne vir die dag word omvergegooi deur 'n missiel van 'n ander land naby se kant en daar is 'n waarskuwing dat mense nie dorpies nader as 40 km van grense besoek nie.  Dis nogal sleg maar ons besluit om solank 'n ander dag se trip te doen en hoop dinge werk uit.  

Beit She'arim is eerste op die lys en die gids is reg om ons rond te wys.  

Dis nogal interessant om ook 'n ander sy van die land en sy mense te sien.  Die "grotte" grafte wat oopgegrawe is en Charmaine staan by 'n amfi-teater.  Hulle het darem nie 'n plek gebou sonder een waar hulle kan vergader en kuier nie :-).   

Die bome en gras saam met die besienswaardighede (dis ook 'n natuurreservaat) maak dit 'n heerlike rustige plek om deur te stap.  Nogal snaaks was een van die geskrifte wat bo op 'n graf geskryf was "Good luck in your resurrection" :-).   

Volgende stop Mount Carmel waar die gebeure van 1 Konings 18:1-45 plaasvind.  By die monestery op die berg kan mens ver kyk, en al die plekke sien.  Die Kishon Rivier, Vallei van Megigo, ook bekend as die Vallei van Armageddon. 

Daar is mooi aanwysings en die gids wys ons ook waar is die Jazreel vallei waar die bybel van praat as die plek waar die "armies" gaan bymekaar kom, Mount Tabor, Mount Gilboa waar Koning Saul selfmoord gepleeg het, en die Harod Vallei terwyl sy die stories rondom dit vertel.  

Ons het al lankal agtergekom dat die mense wil soveel moontlik geld uit die toeriste maak en 'n omie wat ons help met die pad, nooi ons om na hulle olyfbome en weet nie wat alles te kom kyk nie.  Ons stel dit duidelik dat ons nie daar wil eet nie, sy vrou het 'n tuisrestaurant, maar skaars het ons gesit of die voorgeregte word neergesit.  Elriza se nog, ons betaal nie meer as 50 shekel nie, toe se die omie 100 per persoon.  Aan die einde wou hy ook 28% belasting bysit en ekstra omdat hy met ons gepraat het :-).  Een van ons duurste etes op die toer en 'n duur les in om nie almal te vertrou nie. 

Hulle is deel van die Drews geloof en ons leer iets nuuts. MAAR glo my, om van hulle woonbuurt, op die berg af te kom, was erg en ons ry vir omtrent 'n uur in sirkels.  Eintlik dink ek ons het gesorg vir die dorp se vermaak, want ons het hoeveel mense in die nou straatjies 'n paar keer verbygegaan.  As ons stop vir aanwysings, verstaan hulle nie engels nie, maar se met 'n groot glimlag, nex left, then straight, then ask again. En so het ons heen en weer deur die dorp gekry.  Dink daaraan, as elkeen se aanwysings "left" is, dan ry mens in 'n sirkel... oor en oor en oor!

Orals oppad terug is die jongmense van die land besig om aan te meld vir weermag diens, en busse laai honderde jong manne en vroue wat langs die pad in hulle uniforms staan op.  Die land is besig om gereed te maak vir 'n grondaanval.  By die blyplek is hulle ook besig om die bomskuiling reg te maak en toe te rus en ons stem al drie saam, dat ons dalkies ons planne bietjie moet wysig en probeer om nou binne die volgende dag of twee oor die grens te gaan. (Ek verduidelik in die volgende blog hoekom). Met die besluit geneem, begin ons blyplekke kanselleer en nuwes soek, en weet net dit was die regte besluit en iemand groter is in beheer, toe die kansellasies presies op die laaste dag val wat ons dit verniet kan doen sonder om enige geld te verloor - en dit het ons nie voor die tyd geweet nie.  

Rustiger nadat al ons nuwe planne in plek is, pak ons die laaste dag langs die See van Galilee aan deur die Mount of Beatitudes te besoek.  

Die plek waar Jesus vir 3 dae gepreek het (Matthews 5-7).  Orals is versies uit Matthews langs die paadjies, dit is so rustig en die uitsig is ongelooflik.  

By 'n fonteintjie die woorde "Let anyone who thirst come to me and drink...."  Johnannes 7:38 "Anyone who is thirsty may come to me!  Anyone who believes in me may come and drink!  For the Scripture declare;  'Rivers of living water will flow from his heart'"

Dit was die uitsig van die duisende mense wat na Jesus se bergrede geluister het!  Dis ook die plek waar hy die duisende met 5 broodjies en 2 vissies kos gegee het.  

Die 5 dae wat ons langs die see en omgewing spandeer het, was 'n ongelooflike ervaring en blessings - 'n plek waarnatoe ek beslis weer sal wil terugkom.  

Bomskuiling, ongeluk en toe die see ...

Dis heeltemal nie ek om vir die grootste deel van die dag, op vakansie, geen foto's te neem nie, maar dinge was nie heeltemal maklik toe ons in Jerusalem wegry met ons gehuurde motortjie oppad Tiberius toe nie. Tel Aviv, 'n stad wat ons wou mis ry weens die misiel-aanvalle daar, is die plek wat ons moet stop vir 'n padkaart.  Padaanwysings is swak, malls is kantore en mense praat nie engels nie, ons sukkel.  'n Klein reisagentskap kom tot ons redding met 'n kaart en die sirenes begin afgaan.  Almal spring op ... come come se hulle en daar gaan ons straat af na 'n skuiling, saam met klomp ander kantoorwerkers, tot dit veilig is.  Die mense vat dit heel casual, want hulle doen dit 'n paar keer op 'n dag.  Met die kaart in die hand en glad nie veilige gevoel nie, besluit ons om so gou moontlik uit die stad te kom.  Maar selfs voor ons daar is, is daar nog 'n aanval en hierdie keer skuil ons saam met ander onder 'n brug.  Toe 'n vrou se stem hard oor luidsprekers oor die stad begin praat, besluit ons dit beteken seker alles is veilig en kan nie gou genoeg in die motor kom en die pad uit Tiberius toe soek nie.  

Dis een ding wat my opgeval het, dat in hierdie toestand van oorlog, daar nie regtig aan toeriste gedink word nie, tensy mens die taal verstaan ... toegegee daar is hier en daar 'n plakkaat in engels wat se waar 'n bomskuilding is, maar as jy nie die stad ken nie, help dit niks.  Nie 'n stad waar ek sal wil bly nie en sonder om iewers kant te kies teen die oorlog wat nou aangaan ... as die land nie 'n goed toegeruste weermag gehad het wat die klompe misiele daagliks afkeer nie, was dorpe soos Tel Aviv seker al plat.  

Nog is dit einde niet, want daar is nie 'n pad uit nie :-)!  Ons stop en vra en eintlik kry ons dit, net om die volgende oomblik 'n bus te he wat uitdraai reg binne ons vas.  Terugkyk nou, kon ons seer gekry het want dis nogals 'n lelike duik, maar ons is beskerm.  Die busbestuurder blameer ons, sy engels sleg, maar gelukkig het 'n passasier gesien wat gebeur het en ons kan 'n naam en nr kry.  Ek vra nog ewe of ons die polisie moet bel, soos wat dit in SA en UAE gebeur, maar die jongman se, "die polisie het veel ernstige dinge soos 'n oorlog om te baklei, ongelukke is niks".  :-)

Ons bestuurderes, Charmaine kry ons veilig uit die dorp!  Soos ons ry, sien mens name van plekke wat jy nog net gelees het van, en agter in die motor sit 'n ensiklopedia met die naam van Elriza, wat ons vertel van berge, dorpe en wat daar gebeur het in die Bybelse tyd.  

As kinders het ons altyd gekyk wie sien die see eerste, en met dieselfde opgewondenheid na 'n paar uur se ry sien ons die See van Galilea!  

Ons kon nie gou genoeg afpak en ry om te gaan kyk nie.  Galilea, die plek waar Jesus meeste van Sy tyd op aarde gespandeer het en waar Sy bediening was.  Ongelooflik om daar te kan staan!

Ons kry die aand die oulikste eetplekke buite op die see om te eet en natuurlik is daar van ons wat onmiddelik die tradisionele varswater vis van die See van Galilea, die St.Peter's vis, moet eet.

Die volgende dag besoek ons Capernaum, daar waar Jesus vir Peter gese het "volg My" en ons kyk weer uit oor die see waar Hy die storm stilgemaak het en ook op die water geloop het.  Anders as in van die ou stede waar ander plekke bo-op die ander gebou is, is die see nog die see waar alles gebeur het.  Ons raak stil.  

Hierdie kerk is herbou op oorblyfsels van 'n vorige kerk.  'n Kerk op 'n rots.  Elriza staan hier by van die trappe van die vorige kerk.

Ons besoek vinnig die plek waar Jesus die bergrede (Matt 5-7) gepreek het, maar dis gesluit .... sal weer kom.

'n Draaitjie by die Ancient Galilee Boat museum.  Op die foto bo links 'n boot wat hulle uit die water gehaal het en wat dateer uit die tyd 40vC.

Hier is nog van die mosiak kunswerke aan die buitekant van die museum.  Kan julle sien watter storie dit uitbeeld?

Ons geniet die omgewing van die See van Galilee verskriklik baie en die volgende dag is dit tyd vir ons rit op 'n dhow op die see.

Vandag maak mense gebruik van ander manier om op water te loop.

Ons boot se naam is Faith en dis die enigste boot wat deur Christene gestuur word op die meer.  Ons vaar 'n ent in die see in en luister na 'n kort boodskap uit Mattheus.  Daarna wys Daniel vir ons hoe hulle destyds visse gevang het, en sowaar ons vang ook een vissie :-).  Na dit lei hy worship van 3 liedjies, ek sal more probeer om een op te sit dat julle kan luister.  

Van die kunswerke rondom die museum en by die see.  Hierdie was so 'n spesiale paar dae sover ... ons geniet die omgewing, Tiberius en die See verskriklik baie.