Dit raak warm vir almal

Ek lees van die sneeu op die berge in die Kaap en die lekker koue weer in Gauteng, en hier by ons is die lente in volle swang. Terwyl ek skryf, is dit 7:30 nm en die temperatuur nog steeds 30 grade, dus 'n bietjie warm.

Vroeer die maand was ons vir die maandelikse kerkdiens op die eiland en die water was maar lekker woes (natuurlik woes volgens hierdie ouens se standaard) . Ons het almal lekker nat by die diens aangekom, maar dit was groot pret. Na 'n baie besonderse paasboodskap deur Elriza, het ons soos gewoonlik gaan diere kyk. Dit voel altyd vir my soos 'n bietjie wildtuin.

Met die lente wat spoed optel, was die diere teen middag maar lekker lam en elke beskikbare skaduwee is gebruik om onder skuiling te soek. Groot hoogtepunt vir ons was die cheethas wat ons hierdie keer gesien het

.

Hier kan julle sien dat daar darem plek plek lekker bome is. Ek moet noem dat in die hitte, maak bome nie regtig skaduwee soos ons by die huis gewoond is nie, dit bly nog vrek warm.

Behalwe vir die warm weer, was dit ook die baba-seisoen vir die bokkies en orals het mens mammas en hulle kleintjies of swanger mammas sien staan en/of le.

Ons het darem ook kans gehad om by die see, waar 'n lekker windjie gewaai het en ander plekke bietjie skadu en aircon te soek. Ek vermoed ons volgende eiland besoek later die maand vir die diens, gaan dalkies minder diere en koelte oplewer.

En net so 'n week terug met 'n vinnig deurloop by die dieretuin (die kerk word half "onwettig" op hulle perseel gehou*) kon ons sien dat die diere hier ook begin deurloop. Meeste van hulle het gele en slaap en hierdie tier het besluit dat die water vir hom die beste oplossing is.

Die diere kry swaar en ons begin dit ook voel!

* kerke het 'n sekere plek gekry waar hulle kan bou, en enige ander byeenkomste by ander plekke/terreine, waar daar meer as 5 mense bymekaarkom is eintlik onwettig. Die kerk is juis op soek na 'n nuwe "onwettige" plek om dienste daar te hou :-). Die huidige restaurant is besig om te klein te raak!

Van die eiland na die eiland

Ek kan nie glo dat ons alweer in die middel van Maart is nie. Die jaar het met al so dingetjies met 'n spoed en besig wees weggespring. Nie dat ek kla nie, want meeste van alles is iets wat ek verskriklik geniet. Na ons eerste kerkdiens op die eiland van Sir Baniyas, is 'n maandelikse diens nou op die lys en ons sien uit daarna om te sien wat Vader daar beplan.

Gewoonlik het ons 'n groepie jongmense saamgeneem om die diens ook by te woon, maar hierdie maand met netbaltoernooie ens was dit net 10 van ons. En watter lekker verrassing om soveel van die eiland Suid-Afrikaners hierdie keer te sien. Dit was lekker om die "ou" en "nuwe" gesigte te sien en daar was 'n besondere boodskap vir elkeen van ons.

Weereens is ons genooi om saam met die inwoners te eet. Een van die mans op die eiland is 'n plantkundige en na ete het hy almal geintereseer met inligting. Die "tandestokkie" het almal aan die proe en byt gehad alhoewel ek nie weet of ek weer daai gras tussen al die ander sal herken nie.

Die kameelperde was soos altyd 'n gewilde stop en honderde foto's deur almal geneem. Mens kan nie help nie, hulle is so oulik.

Ons het gevra vir 'n seestop want Nelmari soek skulpies vir haar verjaarsdaguitnodigings en soos gewoonlik het ons dit vreeslik geniet.

Wou darem ook vir die nuwes in die groep die ou kerk uitgrawings gaan wys en om te sien hoe hulle stukkie vir stukkie nuwe mure uitgrawe. Die moontlikheid is genoem dat ons selfs 'n diens hier by die uitgrawings kan kom hou ... dit sal so lekker wees.

Die bokke was hierdie keer baie nuuskierig en het selfs na ons in die motor kom loer. Die kleintjie op die foto links het baie ooooooee en aaaa's gekry en ons het gehoop die trop hardloop nie bo-oor hom/haar nie.

Daar is altyd so 'n heerlike rustige gevoel as mens op die eiland is en mens voel half hartseer as jy die eiland moet verlaat en die besige paaie moet aandurf, maar darem is dit net tot April.

Liefde

2010 ‘n Geseende Jaar

Ek kan dit amper nie glo nie, die jaar 2010 is op sy rug! 'n Jaar waarin Vader ongelooflike dinge tussen 1 Januarie en Desember laat gebeur het. En omdat ek weet Sy planne is nog nie klaar nie, sien ek met groot afwagting uit na die Nuwe Jaar.

Vir my is dit gepas dat my laaste bloginskrywing vir die jaar gaan oor die uitreik na die mense van die Sir Baniyas eiland en die begin van kerkdienste daar. Na die eerste diens so 'n maand terug het hulle gevra vir 'n Kersdiens. Hier is 'n paar van die jongmense en Elriza (wat die boodskap gelewer).

Met baie van die mense wat huistoe is vir die kersseisoen, het daar nog steeds 'n klomp van die Suid-Afrikaners op die eiland, na 'n Baie Geseende boodskap van Elriza kom luister. En alhoewel getalle glad nie saak maak nie, sien ons uit om deur gereelde dienste, Sy Koninkryk net meer en meer uit te brei.

Dis ook altyd lekker vir die "eilandbewoners" om agterna met die besoekers te gesels en kuier.

En soos die vorige keer is ons lekker bederf met 'n middagete. Die Holloway tafel.

Na ete het ons so 'n bietjie gewag vir die bus wat ons weer deur 'n toer op die eiland sal neem.

Almal in die bus reg vir die rit ...

Ek weet ek het julle al die diere gewys, maar dit bly altyd so lekker om hulle in hulle natuurlike habitat te sien.

Hierdie keer het ons die kameelperde van naby kon sien en hulle was almal baie nuuskierig om die kamera van nader te bekyk.

Ai dit kon ampertjies springbokkies gewees het ... mens hoef nie eers jouself baie te verbeel nie.

Soos die vorige keer het hierdie wyfie volstruis regtig die show gesteel. Eers wou sy die hek oopmaak om na ons toe te kom en daarna was sy baie geintereseerd in haar eie beeld wat sy in William se sonbrille sien. Sy wou dit net he. Soos 'n stout kind het sy, nadat sy nie by die hek kon inkom nie, reg voor die voertuig gaan le dat ons nie kon verby ry nie. Ek het geleer dat volstruise beslis persoonlikheid het.

Met die vorige blog oor die eiland het ek vertel dat Leane klippe huistoe gevat het, en hierdie keer het ek haar "gevang" nog vat. Of hulle maak 'n rotstuin by hulle blyplek of sy skuif die eiland so bietjie by bietjie.

Die son amper onder toe ons die boot terugvat land toe om die lang pad terug Abu Dhabi toe aan te durf.

My Nuwejaarsvoorneming is om die heel jaar, in goeie en slegte tye vas te hou aan Sy belofte aan my en julle in Jeremia 29:11 "Ek weet wat Ek vir julle beplan, se die Here: voorspoed en nie teenspoed nie; Ek wil vir julle 'n toekoms gee, 'n verwagting."

Geniet nog die laaste deel van 2010 en Voorspoed vir 2011!

Liefde

Pret en ontdek op die eiland

Tydens die "geskiedenis" waarvan ek in my vorige inskrywing vertel het, het 'n paar van ons jong volwassenes van die vasteland (Abu Dhabi) ook saamgegaan.

Hier is 'n paar van hulle, agter, Elriza en Stephanie en voor Claudinia, Lore, Leane en James.

Dis altyd so 'n lekker rustige gevoel as mens begin ry en die bokkies staan so langs die pad. Mens kan jou ampertjies verbeel jy is in die wildtuin - hierdie een is net in die middel van die see.

Baie uitbreiding op die eiland aan die gang en een van hulle is uitkyktorings waar mens die diere kan sien. Raai net waarna kyk ons?

Ja, 'n GROOT trop kameelperde. Daar is omtrent 40 van hulle.

Hierdie groenigheid het hulle aangeplant en binnekort gaan daar luukse hutte opgerig word waar mens kan kom oorbly.

Die paaie op die eiland vat ons op en af soos 'n rollercoaster.

Soos julle kan sien geniet die meisies die ryery baie :-). Baie veilige bestuurder .... net die fietsryers wat moet oppas.

Ons het sommer baie diere van alle soorte gesien.

Hierdie volstruis wou baie graag van die blink juwele he en die mense moes sommer hulle kameras ook wegsteek.

Mens kan nie genoeg kyk na die verskillende kontraste hier nie.

Hier word daar aan "mirre" geruik.

Die rotse/klippies het Leane heeltemal opgewonde gemaak en sy het hulle mooi afgeneem en 'n paar opgestel en vir ander verduidelik.

Net so voor ons die boot terug land toe moes neem het ons gou-gou by die hotel gaan tee/koffie drink.

Vandag is Nasionale Dag in die UAE en die land is 'n hele 39 jaar oud. Vir julle wat my blog al lank volg, kan jy dink met al die onwikkeling in slegs 39 jaar gebeur het? Amazing. Ek hoop om so bietjie foto's van die vieringe ook te plaas.

Geniet die laaste bietjie van julle week.

Maak nuwe geskiedenis saam met die oue

Ek glo dat ons die afgelope naweek bietjie deel was van "geskiedenis" in dit waarby ons betrokke was en dit wat ons gesien het.

Ons het reeds Donderdagaand deurgegaan na Baniyas eiland sodat die "musiekspan" vir die eerste keer kon saam oefen en is Vrydagoggend met hierdie pragtige sonsopkoms gegroet.

Die meisies voor die diens by die see.

Nie heeltemal seker hoe die eerste Afrikaanse diens op die eiland sou verloop nie, maar soos altyd is Vader getrou. Dit was 'n baie spesiale, geseende diens. Na die diens het die "eilandbewoners" gevra vir 'n Kersdiens en ook 'n diens een keer 'n maand.

Ons het daarna nog op die eiland gekuier en daarvan vertel ek in 'n ander blog.

Wat ek egter met julle wil deel is die feit dat ons wel die eerste Afrikaanse kerkdiens was, maar nie die eerste kerkdiens op die eiland nie, want opgrawings aan die oostelike kant van die eiland wys dat daar oorblyfsels van 'n "Christian monastery" is. Hulle vermoed dit was tot 750 AD aktief en is die enigste vroee aanduiding van Christene in die UAE.

Die eiland is strategies gelee op 'n groot en belangrike seeroete van die Mesopotania deur die Arabiese Gulf na Indie en China. Die Christene van hierdie area was bekend as die "Nestonians" wat die volgelinge van die kerk van die Ooste was

.

Die monastery is gebou volgens die Romeinse argitektuur en hulle kon met 'n "standaard" bouplan die verskillende dele daarvan identifiseer. Verskillende vertrekke oa waar die mense bymekaar gekom het voor die diens, 'n altaar, kapel, gebedskamer, kombuis, klein kamertjies en huisies rondom die monastery is al ontdek en nou is dit net die pynlike stadige uitgrawe proses daarvan.

Die uitreik is ook 'n stadige proses, maar ons is opgewonde oor dit wat Vader vir die eiland en sy mense beplan.

Soveel lekker dinge

Die afgelope naweek het ons afgesit na Sir Baniyas eiland vir twee misies, die een nog in die baie begin stadium en die ander een ‘n groot geheim vir ‘n maatjie se verjaarsdag.

Dis ‘n natuurlike eiland 250 km se ry wes van Abu Dhabi en vandaar 9 km met die boot. Die eiland self is 17.5 km noord tot suid en 9 km oos tot wes. Die lieflikste see en berge wat so 148 meter hoog is wat dit die grootste natuurlik eiland van die kus af maak.

Oorspronklik was dit begin as 'n reservaat vir die Arabiese diere in 1971 deur die toe leier van die UAE, sheikh Zayed. Die naam kom van die Bani Yas tribe wat oorspronklik die eerste inwonders van Abu Dhabi was en volgens opgrawings wat tans daar plaasvind is dit baie baie jare oud. Hier op die foto kan mens die paleis (of huis) sien van die sheikh.

Vandag is dit nie net ‘n plek waar duisende diere vrylik rondloop nie, maar ook ‘n plek waar mens baie voelsoorte te sien kry. Die eiland word die eerste keer in die geskiedenis genoem rondom 1590 as ‘n eiland waar perels gekry is en later gedurende 1820 deur die Britse vlootoffisiere wat in die Gulf kom verken het.

Die sheikh se visie was “greening of the desert” en onder sy voogskap is miljoene bome hier geplant en programme in werking gestel wat die arabiese bedreigde spesies kon bewaar.

Die eiland is die tuiste van omtrent 30 dierspesies oa die arabiese oryx waarvan daar slegs 700 in die wereld oor is, en 400 hiervan word op die eiland gekry.

Ongeveer 36 argeologiese opgrawings is ook besig op die eiland waar bewyse van inwonders 600 AD gekry is.

Dit was so lekker om tussen die diere rond te ry en ‘n bonus maar nie een van die oorspronklike redes waarom ons gegaan het nie. Dit was Charmaine se verjaarsdag en nadat ons gehoor het van die “projek” op die eiland, het ons gedink ‘n oorslaap daar sal vir haar ‘n verrassing wees. Elriza het omtrent al haar dae gehad om vir haar ma ‘n oornag tas te pak vir net ‘n daguitstappie.

Ons het in ‘n personeel-huis gebly met ‘n lieflike strand waar daar gestap kon word en ook waar ons die mooiste sonsondergang kon kyk.

Etes is by die hotel op die eiland geniet en dis regtig ‘n besonderse plek met heerlike kos.

Hulle het ook die mooiste strand en swembad vir die mense wat daar bly. Die eiland het ook allerhande aktiwiteite soos wildritte en kayak ens. ens.

Rondom die hotel is net water en daar is allerhande voellewe.

Die laaste oggend het Elriza bietjie die seewater gaan voel en dit was amper soos ‘huis-see’ want die branders maak sowaar ‘n geraas ook.

Die beste hou ek vir laaste, want die eintlik rede vir die besoek was om ‘n uitreik-aksie aan die 40+ Suid-Afrikaners wat daar bly te begin. Vir watter beter uitsig kan ‘n predikant nou vra as hierdie… Die beplanning is om gereeld die eiland te besoek en dienste vir die mense te hou waarvan die eerste een hierdie maand is. Bid vir ons vir die nuwe uitdaging om Sy Woord met meer en meer mense hier in die Midde-Ooste te deel. Ons glo dat Vader Sy goedkeuring vir hierdie aksie gegee gegee het met skrif wat ook bevestig is.

As ‘n groot bederf het ons teruggery huistoe terwyl die woestyn rondom ons lekker nat van die reen was.

Blessings