Groot dinge gebeur in die village

Die ondervindinge in die village kan ons nie regtig in woorde sit nie.  

'n Groot deel van ons tyd gaan om hande vas te hou en drukkies uit te deel en hulle en ons geniet dit baie. Tot so onlangs as 'n jaar terug was geen "paartjie" op die eiland getroud nie en kry die kinders nie die regte aandag en liefde van hulle ouers nie.  Paartjies kuier oor en weer en die mans wat baie weg is weens die visvang het vroue in ander villeges ook.  Vanaf 2009 is die eerste sendeling paartjie (van Zambia) na die village om daar te gaan bly en werk.  Hulle doel "lifestyle preaching" soos hulle dit noem.  Dat die mense van die village deur hulle God se liefde kan sien.    

En dit het vrugte afgewerp want in 2011 het die village hulle eerste Christen troue gehad.  En almal was teenwoordig.  'n Besoeker het vir haar 'n trourok geskenk en iemand het selfs 'n troukoek gebak en die hele villege het daarin gedeel.  In die hoofman se toespraak, en hy is nie deel van die kerk in die village nie, se hy die volgende:  "...that Moses and his wife have taken a step that brings the village out of shame and he admonished the parents of the village to adopt practice of the wedding ceremony and lifelong commitment in marriage as they help their sons and daughters become husbands and wives."  

Die eerste sendeling daar, Lewis, wat onder sy eie mense werk en die kerk daar begin het, het ook met die jongmanne begin werk en hulle werk weer met die huidige kinders van die village.  Die "honest boys" soos hulle genoem word, dien as voorbeeld vir die kinders en is veral betrokke by sport ministry.  Ons kon deel daarin tydens ons besoek en weereens gesien hoe hulle met niks, iets maak.  Is dit nie die oulikste doelpale nie :-).  Daar was selfs kinders wat met "sokkerballe" gespeel het wat hulle uit plastieksakke gemaak het.  

Siende dat die sendingstasie oorspronklik 'n mediese stasie was, was daar baie gefokus op dit.  Maar so 'n paar weke voordat ons gekom het, het die twee verpleegsters daar, Lenie en Nicki gevoel dat hulle vir die siekes moet begin bid ipv medisyne gee. Dis onmoontlik om dit wat ons gesien en ervaar het, op skrif te sit maar watter ongelooflike ondervinding om te sien hoe Pa die mense daar reg voor ons oe gesond maak en genees en verlos van bindings wat die toordokters op hulle gesit het.  Soveel van die siekes het tydens die naweek wat ons daar was, hulle hart en lewe vir God gegee.  Hierdie twee brawe verpleegsters doen 'n ongelooflike groot werk daar op die eiland en julle moet saam met ons bid vir hulle beskerming en die werk wat hulle doen.  As julle meer wil weet wat daar gebeur het, en nog steeds gebeur, epos my bietjie dan stuur ek hulle inligting en nuusbriewe aan.  

En so tussen al die amazing goed wat gebeur word daar vriendskappe gesmee met ander en bybelstudie gedoen.  Die kleintjies het nie ophou hang en soek vir aandag nie, en die oomblik wat Nelmari of Daleen gaan sit het, was daar heelwat handjies wat met die hare begin speel en vleg.  

Dit was 'n ondervinding wat ons altyd sal by bly.   

En toe is dit die langpad terug oor die meer na die basis toe. Almal hierdie keer in dieselfe boot.

Die mense het vriendelik gegroet en totsiens gese.  Ons hoop dat ons iets blywends vir hulle kon los en deur vir hulle liefde te gee ook so Vader se liefde kon wys.  Hulle het verseker iets blywends vir ons gegee.